Derde en vierde dag

Derde dag
Vrijdag 26 juni 2020, 81 km - 253 km.
Digitale consumeerders als we zijn controleren we regelmatig de weersverwachting en die van het komende weekend voorspellen niet veel goeds. De gedachte aan een echt dak boven ons hoofd speelt vanmorgen door ons hoofd. We willen ook wel een rustdag inlassen dus BenB gezocht maar ook op trekkershutten. En warempel heeft de camping van Sluis, waar de echte route begint, een paar van deze eenvoudige onderkomens. We reserveren voor twee overnachtingen en krijgen en-passent de tip nu al de fietsboot over de Westerschelde te reserveren. Een gouden tip naar later blijkt mogen er maar een beperkt aantal passagiers mee. Wij hebben onze E-tickets binnen en moeten voor de gereserveerde overtocht om 14.48 uur aanmonsteren.

Bij het vertrek van de camping is het opnieuw lekker lauw-warm en, heerlijk, we pedaleren ook weer met rugwind. Bij Zierikzee besluiten we even een vroege koffie te pakken. Direct tegenover de historische toegangspoort van de stad zetten we ons op de andere kade-oever op een leuk terrasje. Oude bomen voorzien ons van schaduw en de serveerdames serveren pittige koffie. Vrij snel gaan we verder om aan de oversteek naar Noord Beveland te beginnen. Het dubbele fietspad voert over de vijf kilometer lange Zeelandbrug en met de rugwind is dit allerminst een straf. Ook hier komen we veel fietsers tegen waarvan de soms in dubbele rijen voortstormende wielrenners denken dat ze Remi heten en alleen op dit smalle fietspad razen.

In het opnieuw wat saaie landschap dat volgt duikt ineens een houten brug op. Vanuit de verte leek het ons toe deze fietsend te kunnen oversteken. Maar, vermoedelijk, overijverige Provincie ambtenaren hebben zich kennelijk met het ontwerp bemoeid. De opgang was stijl en voorzien van een erg krappe fietssluis, de eveneens stijle afgang van traptreden. Traptreden met een wielgoot direct tegen de reling. Niet erg handig als je fietstassen of een aanhangwagen aan je fiets hebt hangen. “Wat hebben we nou weer aan onze fiets hangen” precies, maar dan heel overdrachtelijk.

Van de inspanning en schrik bekomen vervolgen we de weg naar het fietspontje over het Veerse meer. Hier wacht ons een overbruin en ook wat overjarig echtpaar die als veervrouw en -man fungeren. De veerboot is een aangepast oud vrachtbootje dat op het dek wat onhandig is ingericht. Trijntje haar “combinatie” wordt met naar later blijkt deskundig oog bekeken. De man delegeert twee fietsers van de enige plek af waar haar fiets met aanhanger kan staan. We wachten nog even op vervolg passagiers en laten ons door een ander echtpaar over en weer samen op de foto zetten. Ondertussen vernemen we de meest kleurige verhalen van het veer-stel dat buiten het veer-seizoen in Thailand woont. Ze vertellen over hun vele wandel avonturen en we begrijpen de in- en in-bruine huidskleur steeds beter. Aan de overzijde worden we toch nog soepel van de moeilijke stalling plek van de boot gedirigeerd en vervolgen onze weg in Zuid-Beveland en Walcheren. Daar blijkt de wind helemaal gedraaid door de dreigende onweersluchten. Bij een brug over een zijslenk van het Veerse meer ga ik even pootje baden. Trijntje hoeft even niet als ik meld dat er kleine kwallen voorbij drijven. Dan merken we dat we wat meer op de tijd moeten letten om als gereserveerd bij de fietspont in Vlissingen te geraken. We worden in Ritthem nog even door een forse bui opgehouden maar moeten dan toch echt verder. We herkennen de omgeving en zien een aanwijs bord naar het nieuwe terrein van Zeelandia. Bij de kade van Vlissingen merken we het geluk van de tip over het fietsveer als blijkt dat bij ons inchecken nog maar zes plaatsen vrij te vergeven zijn. De Westerschelde heeft zich in een lichte mist gehuld door het naderende onweer en de enkele bui die al voorbij is getrokken.

Na de rust van de oversteek voelen we dat de laatste zeventien kilometers naar Sluis ons wel eens zwaar kunnen vallen. We vermoeden een geestelijk effect van het vooruitzicht van een rustdag. Dat hebben we nog niet eerder zo ondervonden tijdens onze fietsreizen. Wat uiterst gevoelige huid op de zadel-contact plekken helpen ook niet echt mee tot het gebruikelijke enthousiasme. Met de huidige leeftijd zal het ook zo zijn dat er wat meer getraind moet worden op langere afstanden. Wat heerlijk is het dan ons te installeren in de trekkershut. Nog veel lekkerder zijn de genoten Afflichem 0.0 biertjes op het terras en de bestelde pizza van de camping. Vanzelf slapen we als rozen en worden pas om kwart voor negen wakker, een record voor ons doen.

Vierde dag.
Zaterdag 27 juni 2020, rustdag.
Lekker geslapen tot de recordtijd van 8.45 uur.
Lezen, boodschappen doen, luieren en verhalen schrijven. Af en toe een buitje, ook veel wind.