De eenentwintigste dag.
Door: Jan Huisman.
Blijf op de hoogte en volg Jan
15 Juli 2020 | Nederland, Margraten
De eenentwintigste dag.
Dinsdag 14 juli 2020, 84 km - 1368 km.
Monschau - Margraten.
Monschau ligt in een gat, in een heel diep en smal gat. Ook wel dal genoemd. Een dal dat 130 meter beneden de Vennbahn ligt. Het pad dat we gisteren naar beneden volgden is onmogelijk fietsend naar boven af te leggen. Zo steil en van een brokkelige oppervlakte dat het vragen is om moeilijkheden. We proberen een route uit die de hoofd- lees autowegen, vermijdt. Dat levert een gang door de evengoed steile en pittoreske straatjes van het stadje op. Het gaat vaak over de beroemde kasseien en geeft een paar keer eenrichtingsverkeer aan. Gelukkig op de meest plekken met een toegevoegd bordje dat we fietsend wel tegen de stroom in mogen. Slechts een keer moet Trijntje stoppen want haar aanhangwagentje schaart met de fiets, en valt dan ook prompt om. Ik parkeer dan mijn aluminium ros en loop even weer terug, haar weer op gang duwend over het steilste stuk.
Dan komen we weer boven aan op de Vennbahn en is het hele traject tot Aken genieten geblazen. Het grootse deel gaat het vals plat naar beneden en kunnen we bij uitgeschakelde motor toeren op bijna dertig kilometer per uur. Het GPS-systeem op de smartphone geeft een cafe aan bij een oversteek over een drukke weg. Om ons te oriënteren staan we stil en een oudere man op een racefiets stopt naast ons op het fietspad. Na de vragen over onze reis en fietsen houdt hij zelf hele verhalen tegen ons. We komen maar moeilijk van hem af. We staan op het fietspad en een passerende vrouw moppert, terecht, dat we aan de kant moeten gaan staan. De oude racebejaarde roept naar haar dat ze fietsen moet gaan leren. “Blode kuh” scheld de zevenentachtigjarige haar na als ze buiten gehoorsafstand is. Hij wijst ons de weg naar “het cafe” en we vinden een koffiehoek van de plaatselijke Delhaize supermarkt. Ze hebben heerlijke fruittaartjes en gelukkig kan dan het gezichtsmasker even af.
Het is duidelijk vakantietijd want we komen weer redelijk veel fietsers tegen op deze voormalige spoorbaan. Een bont gezelschap van racefietsers, gezinnen en niet te weinig ouderen die de geneugten van de E-bike ontdekt hebben. En niet zelden kruisen ze op een ATB model de regio, dan ben je tachtig en een beetje. Geweldig! We willen lunchen en zien bij een gesloten stationscafe medefietsers hun broodje eten en sluiten gewoon aan. Een enthousiaste Engels sprekende man spreekt ons aan en wil alles van onze fietsen en de reis weten. Opnieuw treffen we in deze Dubliner een praatgraag iemand die een deel van het eigen doopceel voor ons onthuld. Gelokt door de scheppen geld die, naar zijn zeggen, ABN-AMRO rondstrooide voor aankoop van een huis woonde hij een tijdje in Nederland. Na een tijdje wilde hij terug en gaf het bijna weer weg aan een zielige net gescheiden vrouw met kinderen. Je maakt wat mee onderweg met deze speciale manier van reizen.
We vervolgen onze weg en weten Aken-binnenstad niet te vermijden. Het is daar druk ondanks de aangegeven fietsroute. Maar ook weer mooi om de oude binnenstad te zien van dichtbij. Het GPS-systeem, Naviki, werkt prima maar stuurt ons buiten de stad een traject op die voor een bocht redelijk begaanbaar lijkt. Daarna komen we terecht op een steil grindpad met de bekende gevolgen. Het is voor Trijntje niet te doen met de fietskar aangehaakt. Dit overleven we ook en wanneer we Vijlen doorkruisen stoppen we even voor koffie en thee op een alleraardigst terras. Even lekker chillen en een moment bijkomen en we blijven het leuk vinden wat we doen. Het laatste uur krijgen we nu toch af en toe een plaagbuitje. Het is een tijdje jasje aan, jasje uit, enzovoort.
Op een smalle weg in Margraten wordt ons door automobilisten geen ruimte gegund voor de stoplichten. Gelukkig hebben we kunnen inslaan bij de plaatselijke Plus Super en zijn voor vandaag voorzien van onze foerage. Catrijn (mijn schoonzus) had het al aangegeven bij de boer en voor vierentwintig euro slapen we in een caravan met voortent. Een oud ding maar alles werkt en het bed heeft een heerlijk matras. Na de borrel blijven we dan ook “thuis”. We eten de meegebrachte bonenschotel met bami, leuke combi, en gaan vroeg slapen.
Dinsdag 14 juli 2020, 84 km - 1368 km.
Monschau - Margraten.
Monschau ligt in een gat, in een heel diep en smal gat. Ook wel dal genoemd. Een dal dat 130 meter beneden de Vennbahn ligt. Het pad dat we gisteren naar beneden volgden is onmogelijk fietsend naar boven af te leggen. Zo steil en van een brokkelige oppervlakte dat het vragen is om moeilijkheden. We proberen een route uit die de hoofd- lees autowegen, vermijdt. Dat levert een gang door de evengoed steile en pittoreske straatjes van het stadje op. Het gaat vaak over de beroemde kasseien en geeft een paar keer eenrichtingsverkeer aan. Gelukkig op de meest plekken met een toegevoegd bordje dat we fietsend wel tegen de stroom in mogen. Slechts een keer moet Trijntje stoppen want haar aanhangwagentje schaart met de fiets, en valt dan ook prompt om. Ik parkeer dan mijn aluminium ros en loop even weer terug, haar weer op gang duwend over het steilste stuk.
Dan komen we weer boven aan op de Vennbahn en is het hele traject tot Aken genieten geblazen. Het grootse deel gaat het vals plat naar beneden en kunnen we bij uitgeschakelde motor toeren op bijna dertig kilometer per uur. Het GPS-systeem op de smartphone geeft een cafe aan bij een oversteek over een drukke weg. Om ons te oriënteren staan we stil en een oudere man op een racefiets stopt naast ons op het fietspad. Na de vragen over onze reis en fietsen houdt hij zelf hele verhalen tegen ons. We komen maar moeilijk van hem af. We staan op het fietspad en een passerende vrouw moppert, terecht, dat we aan de kant moeten gaan staan. De oude racebejaarde roept naar haar dat ze fietsen moet gaan leren. “Blode kuh” scheld de zevenentachtigjarige haar na als ze buiten gehoorsafstand is. Hij wijst ons de weg naar “het cafe” en we vinden een koffiehoek van de plaatselijke Delhaize supermarkt. Ze hebben heerlijke fruittaartjes en gelukkig kan dan het gezichtsmasker even af.
Het is duidelijk vakantietijd want we komen weer redelijk veel fietsers tegen op deze voormalige spoorbaan. Een bont gezelschap van racefietsers, gezinnen en niet te weinig ouderen die de geneugten van de E-bike ontdekt hebben. En niet zelden kruisen ze op een ATB model de regio, dan ben je tachtig en een beetje. Geweldig! We willen lunchen en zien bij een gesloten stationscafe medefietsers hun broodje eten en sluiten gewoon aan. Een enthousiaste Engels sprekende man spreekt ons aan en wil alles van onze fietsen en de reis weten. Opnieuw treffen we in deze Dubliner een praatgraag iemand die een deel van het eigen doopceel voor ons onthuld. Gelokt door de scheppen geld die, naar zijn zeggen, ABN-AMRO rondstrooide voor aankoop van een huis woonde hij een tijdje in Nederland. Na een tijdje wilde hij terug en gaf het bijna weer weg aan een zielige net gescheiden vrouw met kinderen. Je maakt wat mee onderweg met deze speciale manier van reizen.
We vervolgen onze weg en weten Aken-binnenstad niet te vermijden. Het is daar druk ondanks de aangegeven fietsroute. Maar ook weer mooi om de oude binnenstad te zien van dichtbij. Het GPS-systeem, Naviki, werkt prima maar stuurt ons buiten de stad een traject op die voor een bocht redelijk begaanbaar lijkt. Daarna komen we terecht op een steil grindpad met de bekende gevolgen. Het is voor Trijntje niet te doen met de fietskar aangehaakt. Dit overleven we ook en wanneer we Vijlen doorkruisen stoppen we even voor koffie en thee op een alleraardigst terras. Even lekker chillen en een moment bijkomen en we blijven het leuk vinden wat we doen. Het laatste uur krijgen we nu toch af en toe een plaagbuitje. Het is een tijdje jasje aan, jasje uit, enzovoort.
Op een smalle weg in Margraten wordt ons door automobilisten geen ruimte gegund voor de stoplichten. Gelukkig hebben we kunnen inslaan bij de plaatselijke Plus Super en zijn voor vandaag voorzien van onze foerage. Catrijn (mijn schoonzus) had het al aangegeven bij de boer en voor vierentwintig euro slapen we in een caravan met voortent. Een oud ding maar alles werkt en het bed heeft een heerlijk matras. Na de borrel blijven we dan ook “thuis”. We eten de meegebrachte bonenschotel met bami, leuke combi, en gaan vroeg slapen.
-
15 Juli 2020 - 23:44
Marica :
Leukkk dagje weer...
En heerlijk een bed met matras...
Op naar de volgende dag...xxx -
16 Juli 2020 - 07:53
Bob Hazelhoff:
Weer in Nederland dus.Nu weer op huis aan?
Goede reis en tot ziens.
Hartelijke groet van Bob H. -
16 Juli 2020 - 12:09
Betsie:
Haha Volgens ons MAM moet je alles niet vertellen ,want ze vertellen jou ook niks .Nou zo te horen worden jullie met allerlei verhalen om je oren geslingerd Zou voor haar leuk zijn ,dan hoort ze nog eens wat.Heb al eens tegen haar gezegd dat ze ook moet vragen ,maar ja dat doet ze niet .Schiet al mooi op jullie reis.Lekker genieten nog -
16 Juli 2020 - 13:38
Alice:
Wat snel gaat het dat jullie nu alweer in Nederland zijn . Groetjes -
18 Juli 2020 - 21:04
Catrijn:
Ja leuk bij ons op de camping. Caravan kan je het nog net noemen waarin jullie slapen. Maar alles werkt en dat is het belangrijkste . En gezellig even bijkletsen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
