Zevende dag
Door: Jan Huisman
Blijf op de hoogte en volg Jan
01 Juli 2020 | Frankrijk, Bezinghem
Zevende dag
Dinsdag 30 juni 2020, 67 km - 484 km
Watten - Bezinghem
Voor de noodgevalletjes en snel nodige actie heeft Trijntje een maatbekertje gekocht. Vanmorgen mocht ze die in de binnentent voor het eerst uittesten en ik mocht mijn best doen dit presentje ergens te storten. Proper als we zijn loop ik met het resultaat richting sanitair. Ik passeer de eigenaar en een vroege dame in de deuropening en zet mijn meest onschuldige gezicht op. Hebben jullie het beeld voor ogen? Vast wel! Ik mompel “ma femme a une petit probleme” men begrijpt het. En ik verwijder mezelf na deze riooldonatie richting tent en probeer mijn gezicht in de plooi te houden.
De dreigende wolken maken dat we aardig vlot hebben ingepakt. De eigenaar is nieuw en enorm enthousiast, we worden op de koffie genodigd voor we vertrekken. Bij aankomst gisteren was hij er niet en dat wil hij beslist goedmaken. De man is een oud politie agent en sinds zijn vijfenvijftigste met pensioen. Zijn woordenstroom kunnen we slechts met moeite doorbreken. Zo komen we te weten dat de politie gisteren voor de mitrailleur dame was uitgerukt. Het gaat om een aso gezin waarvan een zoontje op diefstal is betrapt. De eigenaar had dit gezin de plaats al opgezegd nadat hij en zijn vrouw bedreigd zijn. Het komt ons allemaal bekend voor als we terugdenken aan de FlevoNatuur tijd.
We hebben geen zin aan de wachtrij op de straat voor de plaatselijke bakker en beginnen aan onze fietsdag. Voor Boulogne sur Mer nemen we bij een driesprong in de route de afslag naar links, van de kust af. Het regent al even en we hoeven niet perse de krijtrotsen aan zee te zien in dit mistachtige licht. We fietsen in een mooie glooiende streek waar helaas maar weinig van te zien is. Alles bevindt zich in een melkachtige atmosfeer en bij opkijken is je bril meteen bewaterd. Voor de goede moed begint Trijntje aan de tekst van “hoe sterk is de eenzame fietser” van Boudewijn de Groot. We weten de helft van de zinnen niet meer maar hebben wel lol hierover. Ik een dorp lukt het koffiebroodjes en een chocolade baguette te scoren.
Koffie duurt nog even langer maar lukt in zo’n typische combinatie van winkel-kroeg-tabac-restaurant. We besluiten naar een Chambre d’Hotes om te kijken wanneer het maar niet ophoudt te regenen. Op het ene adres krijgen we een beantwoorder aan de lijn en men belt later ook niet terug. De volgende zit vol en geeft de tip over een camping die stacaravans zou verhuren. Voor nog een heuvel en verder, beginnen de fietsaccu’s aan hun laatste stroomreserves. Na aankomst staan we een tijdje te kleumen onder het dakoverstek van de verlaten receptie. Trijntje loopt voor een “je weet maar nooit” idee de camping maar eens op. Ze komt waarachtig terug met een behulpzame meneer, Michel, die een stacaravan op de camping heeft. Hij belt de eigenaresse maar die is helaas nog ver weg. Als we voor, achteraf, twee uur buiten staan te wachten komt hij ons al vrij snel halen voor de koffie. Vriendelijke mensen op pensioen en we praten over van alles. Kinderen en kleinkinderen, voor ons allen leuk natuurlijk, maar wat sneu melden ze dat ze niet veel van hen horen en zien. Macron en Rutte krijgen er ook nog even van langs en via Le Pen hebben we die politieke gruwel ook weer gehad.
De eigenaresse meldt zich telefonisch en vol goede moed gaan we maar weer door de regen naar de receptie. Gelukkig, ja we mogen een stacaravan huren maar wel voor twee dagen. En dat waren we toch al van plan met de regen voorspelling voor morgen in het achterhoofd. Even contant betalen graag, zestig euries voor twee nachten vinden we prima. Wat kan een warme douche toch een ongelooflijk genot zijn. De kachel staat aan en de kleding die nat is hangt te drogen, wat wil je dan nog meer. Later kook in een maaltijd met de noodvoorraad die wel altijd bij ons hebben. Van gesloten winkels op een bijna verlaten platteland in delen van Italië en Noordwest Frankrijk leer je veel.
‘s Avonds lezen we nog wat maar geheel rozig houdt Trijntje het bankhangslapen om half tien voor gezien. Ik volg niet veel later.
Dinsdag 30 juni 2020, 67 km - 484 km
Watten - Bezinghem
Voor de noodgevalletjes en snel nodige actie heeft Trijntje een maatbekertje gekocht. Vanmorgen mocht ze die in de binnentent voor het eerst uittesten en ik mocht mijn best doen dit presentje ergens te storten. Proper als we zijn loop ik met het resultaat richting sanitair. Ik passeer de eigenaar en een vroege dame in de deuropening en zet mijn meest onschuldige gezicht op. Hebben jullie het beeld voor ogen? Vast wel! Ik mompel “ma femme a une petit probleme” men begrijpt het. En ik verwijder mezelf na deze riooldonatie richting tent en probeer mijn gezicht in de plooi te houden.
De dreigende wolken maken dat we aardig vlot hebben ingepakt. De eigenaar is nieuw en enorm enthousiast, we worden op de koffie genodigd voor we vertrekken. Bij aankomst gisteren was hij er niet en dat wil hij beslist goedmaken. De man is een oud politie agent en sinds zijn vijfenvijftigste met pensioen. Zijn woordenstroom kunnen we slechts met moeite doorbreken. Zo komen we te weten dat de politie gisteren voor de mitrailleur dame was uitgerukt. Het gaat om een aso gezin waarvan een zoontje op diefstal is betrapt. De eigenaar had dit gezin de plaats al opgezegd nadat hij en zijn vrouw bedreigd zijn. Het komt ons allemaal bekend voor als we terugdenken aan de FlevoNatuur tijd.
We hebben geen zin aan de wachtrij op de straat voor de plaatselijke bakker en beginnen aan onze fietsdag. Voor Boulogne sur Mer nemen we bij een driesprong in de route de afslag naar links, van de kust af. Het regent al even en we hoeven niet perse de krijtrotsen aan zee te zien in dit mistachtige licht. We fietsen in een mooie glooiende streek waar helaas maar weinig van te zien is. Alles bevindt zich in een melkachtige atmosfeer en bij opkijken is je bril meteen bewaterd. Voor de goede moed begint Trijntje aan de tekst van “hoe sterk is de eenzame fietser” van Boudewijn de Groot. We weten de helft van de zinnen niet meer maar hebben wel lol hierover. Ik een dorp lukt het koffiebroodjes en een chocolade baguette te scoren.
Koffie duurt nog even langer maar lukt in zo’n typische combinatie van winkel-kroeg-tabac-restaurant. We besluiten naar een Chambre d’Hotes om te kijken wanneer het maar niet ophoudt te regenen. Op het ene adres krijgen we een beantwoorder aan de lijn en men belt later ook niet terug. De volgende zit vol en geeft de tip over een camping die stacaravans zou verhuren. Voor nog een heuvel en verder, beginnen de fietsaccu’s aan hun laatste stroomreserves. Na aankomst staan we een tijdje te kleumen onder het dakoverstek van de verlaten receptie. Trijntje loopt voor een “je weet maar nooit” idee de camping maar eens op. Ze komt waarachtig terug met een behulpzame meneer, Michel, die een stacaravan op de camping heeft. Hij belt de eigenaresse maar die is helaas nog ver weg. Als we voor, achteraf, twee uur buiten staan te wachten komt hij ons al vrij snel halen voor de koffie. Vriendelijke mensen op pensioen en we praten over van alles. Kinderen en kleinkinderen, voor ons allen leuk natuurlijk, maar wat sneu melden ze dat ze niet veel van hen horen en zien. Macron en Rutte krijgen er ook nog even van langs en via Le Pen hebben we die politieke gruwel ook weer gehad.
De eigenaresse meldt zich telefonisch en vol goede moed gaan we maar weer door de regen naar de receptie. Gelukkig, ja we mogen een stacaravan huren maar wel voor twee dagen. En dat waren we toch al van plan met de regen voorspelling voor morgen in het achterhoofd. Even contant betalen graag, zestig euries voor twee nachten vinden we prima. Wat kan een warme douche toch een ongelooflijk genot zijn. De kachel staat aan en de kleding die nat is hangt te drogen, wat wil je dan nog meer. Later kook in een maaltijd met de noodvoorraad die wel altijd bij ons hebben. Van gesloten winkels op een bijna verlaten platteland in delen van Italië en Noordwest Frankrijk leer je veel.
‘s Avonds lezen we nog wat maar geheel rozig houdt Trijntje het bankhangslapen om half tien voor gezien. Ik volg niet veel later.
-
01 Juli 2020 - 13:22
Lex:
Hopelijk wordt het beter met het weer en zijn de natte dagen geweest. Goeie reis weer morgen!! -
01 Juli 2020 - 15:07
Betsie:
Nou genoeg regen en wind.Alles weer lekker droog .Een warme douche dan lekker, en een fijne slaapplaats.
Zo weer goed uitgerust en weer wat mooier weer .Blaasontsteking onder controle? Dan maar weer verder en hoop voor jullie dat er weer van alles is te zien Zet hem maar weer op. -
01 Juli 2020 - 20:50
Bob H.:
Al weer op fietse lees ik, kiek mor goud uut veural woar je nou bin,n
Mit de beste grouten van Bob/ -
01 Juli 2020 - 21:53
Marica:
Lekker 2 dagen in de caravan. Veel regen inderdaad. Hou vol. Trots op jullie xxx -
02 Juli 2020 - 15:32
Marcel Fritz:
Heel veel plezier met douchen lekker warm en lekker fris nu lekker koffie en dan lekker slapen veel plezier morgen!!!....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
