De twaalfde dag.
Door: Jan Huisman
Blijf op de hoogte en volg Jan
08 Juli 2020 | Frankrijk, Signy-l'Abbaye
De twaalfde dag.
Zondag 5 juli 2020, 85 km - 794 km.
Semeries - Signy l’Abbaye.
Het miezert af en toe en bemoeilijkt het opruimen van ons kampement maar we krijgen behalve de buitentent alles redelijk droog ingepakt. Onze gisteren gekochte spaghetti ligt in de koelkast van de barruimte en deze is afgesloten. Mevrouw de campingomroepster is nergens te vinden. We wensen anderen met de twee pakjes een goede maaltijd en gaan op pad.
We gaan de Franse Ardennen in en nemen een stukje van de Belgische kant mee. Het is er prachtig met veel stukken bos en op en neer, het zijn wel de Ardennen natuurlijk. Boven op een helling zien we in de verte een glimp van het meer van Val Joly. Water geeft altijd een extra aantrekkelijkheid aan een toch al mooie omgeving. Onder de brug hangen nesten en we zien de zwaluwen af en aan vliegen met voer voor de kleintjes. We kunnen aan de koffie bij een gloednieuw tentje in een even nieuw toeristen uitspanning. We zien enorme doch bijna lege parkeerplaatsen en een gezellig aantal mensen flaneren over de betonnen paden. De mogelijkheden aan vertier zijn eindeloos maar de winkeltjes nog relatief leeg. De vrolijk gekleurde waterfietsen dobberen nog werkloos aan de drijvende pieren. Is dit het gevolg van de COVID besmetting of een kansloze investering van project ontwikkelaars? Wij kunnen verder met heerlijke jambon sandwiches de volgende helling op.
We gaan veel vaker pittige hellingen op maar ook weer af en besluiten toch maar onze fietshelmen op te zetten. De omgeving is bestrooid met naar het lijkt uitgestorven dorpen onder in elk dal die we afdalen. Zeg maar een gat in een gat. In dit stuk van de regio hebben veel van de huizen en boerderijen weer een haveloos aanzien. Een aantal dalen verder is dat weer helemaal andersom en blinkt de verzorgdheid ons tegemoet.
De geschiedenis van eeuwen, maar ook die van niet zo heel lang geleden, heeft zijn sporen nagelaten. De kerken zijn hier bijna versterkte vestingen als gevolg van de Spaans/Franse oorlogen van lang geleden. Ook de grotere boerderijen hebben meegedaan in het versterken van huis en haard. We komen dan op een van de vele gedenkplaatsen van de twee wereldoorlogen. Een opgestelde tank en afweergeschut omgeven samen met een aantal internationale vlaggen een kleine begraafplaats. Op een aantal van de kruisen zijn de namen van de doden vermeld. De meest zijn echter voorzien van de tekst, “connu par le dieu seulement”, alleen bekent bij god. Begraven lichamen van onbekende soldaten.
Opvallend vaak worden we, veelal eerst schoorvoetend, aangesproken wanneer we stilstaan of een groet in het gaan. Ook dat is kennelijk gehecht aan de mensen van deze streken, ze zijn vriendelijk en redelijk toegankelijk voor provincialen. Altijd horen we dan een variant van “bon route, bonne journee et courrage” ter afscheid. Bij de bakkers of cafés, als die er al zijn, worden we dan bevraagd over onze reis. Waar komen we vandaan en waar gaan we naartoe, over Nederland en hoe zijn onze velos electrique en wat kosten ze etc.
Het idee is vandaag redelijk vroeg te stoppen dus even bij de koffie kijken waar we willen eindigen. Het weer is wisselvallig, bewolkt en af en toe miezerig. We schieten even naar binnen bij Le Lion d’Or in Signa le Petit. Van buiten en van binnen mooi en chique tegenover het lawaai van de plaatselijke kermis. Het restaurant deel zit vol met een familie feest. We worden in de lounge gedirigeerd en krijgen een heerlijke koffie en chocolade chaude met een huisgemaakte chocolaatje. We vermoeden een hoge prijs maar de rekening is toch maar vier euro. Op de GPS zien we een camping van de route af en gaan weer op pad.
In Rumingy is de stilte weer oorverdovend en op de aangegeven plaats geen camping te bekennen. De enkele passant maakt duidelijke ook nog nooit van een dergelijke uitspanning te hebben gehoord. We hebben bijna geen stroom meer op de fietsen en nu wordt het toch even spannend. Tot de volgende camping reiken ze net wel of net niet. In Marlemont, het volgende dorp, bellen we op goed geluk bij een mooi en onderhouden huis. We worden allervriendelijkst en direct geholpen, er is een buitenstopcontact beschikbaar. We zijn met twee dus de heer des huizes zoekt een verdeeldoos. In genoeglijk gesprek praten we een half uur vol. Desgevraagd legt hij uit dat de werkgelegenheid in de kleinere dorpen inderdaad vrijwel verdwenen is. Hij is blij dat zijn kinderen en kleinkinderen in het dorp zijn blijven wonen. Ze werken allemaal elders en hij moet nog een jaartje tot zijn retraite.
Camping Domaine de la Venerie wordt met een driehoek symbool aangegeven in het dorp aan de route. Meer ze bevindt zich op drie kilometer voor de plaats, aan een afslag waar we notabene langsgekomen zijn. Evengoed zijn we heel blij aan te komen, het was even spannend. Het terrein staat vol met veelal nieuwe huur-stacaravans, we zien een strook rode, een blauwe en een crèmekleurige. Bij elkaar een heel dorp hutje-mutje geplaatste huurmogelijkheden. Helaas is men niet al te goed op fiets- en andere passanten ingericht. Scheve tentplaatsen en geen stroom op de plekken. Douchen moet in het zwembad maar tussen 20 en 22 uur zijn er moslima’s binnen en heb ik dus geen toegang. We zijn laat en gelukkig kunnen we ons, na de tentplaatsing, neerzetten op het terras van het restaurant. We nemen een lekker stukje vlees met een glaasje droge witte voor Trijntje en een heerlijk nul punt nul kersenbiertje voor mij. De receptiedame komt even langs als ze ziet dat we uitgegeten zijn. We mogen douchen en de WC gebruiken van een naastgelegen huurhuis waar nu niemand inzit. Het is rumoerig maar ook levendig rondom ons met veel spelende kinderen
Zondag 5 juli 2020, 85 km - 794 km.
Semeries - Signy l’Abbaye.
Het miezert af en toe en bemoeilijkt het opruimen van ons kampement maar we krijgen behalve de buitentent alles redelijk droog ingepakt. Onze gisteren gekochte spaghetti ligt in de koelkast van de barruimte en deze is afgesloten. Mevrouw de campingomroepster is nergens te vinden. We wensen anderen met de twee pakjes een goede maaltijd en gaan op pad.
We gaan de Franse Ardennen in en nemen een stukje van de Belgische kant mee. Het is er prachtig met veel stukken bos en op en neer, het zijn wel de Ardennen natuurlijk. Boven op een helling zien we in de verte een glimp van het meer van Val Joly. Water geeft altijd een extra aantrekkelijkheid aan een toch al mooie omgeving. Onder de brug hangen nesten en we zien de zwaluwen af en aan vliegen met voer voor de kleintjes. We kunnen aan de koffie bij een gloednieuw tentje in een even nieuw toeristen uitspanning. We zien enorme doch bijna lege parkeerplaatsen en een gezellig aantal mensen flaneren over de betonnen paden. De mogelijkheden aan vertier zijn eindeloos maar de winkeltjes nog relatief leeg. De vrolijk gekleurde waterfietsen dobberen nog werkloos aan de drijvende pieren. Is dit het gevolg van de COVID besmetting of een kansloze investering van project ontwikkelaars? Wij kunnen verder met heerlijke jambon sandwiches de volgende helling op.
We gaan veel vaker pittige hellingen op maar ook weer af en besluiten toch maar onze fietshelmen op te zetten. De omgeving is bestrooid met naar het lijkt uitgestorven dorpen onder in elk dal die we afdalen. Zeg maar een gat in een gat. In dit stuk van de regio hebben veel van de huizen en boerderijen weer een haveloos aanzien. Een aantal dalen verder is dat weer helemaal andersom en blinkt de verzorgdheid ons tegemoet.
De geschiedenis van eeuwen, maar ook die van niet zo heel lang geleden, heeft zijn sporen nagelaten. De kerken zijn hier bijna versterkte vestingen als gevolg van de Spaans/Franse oorlogen van lang geleden. Ook de grotere boerderijen hebben meegedaan in het versterken van huis en haard. We komen dan op een van de vele gedenkplaatsen van de twee wereldoorlogen. Een opgestelde tank en afweergeschut omgeven samen met een aantal internationale vlaggen een kleine begraafplaats. Op een aantal van de kruisen zijn de namen van de doden vermeld. De meest zijn echter voorzien van de tekst, “connu par le dieu seulement”, alleen bekent bij god. Begraven lichamen van onbekende soldaten.
Opvallend vaak worden we, veelal eerst schoorvoetend, aangesproken wanneer we stilstaan of een groet in het gaan. Ook dat is kennelijk gehecht aan de mensen van deze streken, ze zijn vriendelijk en redelijk toegankelijk voor provincialen. Altijd horen we dan een variant van “bon route, bonne journee et courrage” ter afscheid. Bij de bakkers of cafés, als die er al zijn, worden we dan bevraagd over onze reis. Waar komen we vandaan en waar gaan we naartoe, over Nederland en hoe zijn onze velos electrique en wat kosten ze etc.
Het idee is vandaag redelijk vroeg te stoppen dus even bij de koffie kijken waar we willen eindigen. Het weer is wisselvallig, bewolkt en af en toe miezerig. We schieten even naar binnen bij Le Lion d’Or in Signa le Petit. Van buiten en van binnen mooi en chique tegenover het lawaai van de plaatselijke kermis. Het restaurant deel zit vol met een familie feest. We worden in de lounge gedirigeerd en krijgen een heerlijke koffie en chocolade chaude met een huisgemaakte chocolaatje. We vermoeden een hoge prijs maar de rekening is toch maar vier euro. Op de GPS zien we een camping van de route af en gaan weer op pad.
In Rumingy is de stilte weer oorverdovend en op de aangegeven plaats geen camping te bekennen. De enkele passant maakt duidelijke ook nog nooit van een dergelijke uitspanning te hebben gehoord. We hebben bijna geen stroom meer op de fietsen en nu wordt het toch even spannend. Tot de volgende camping reiken ze net wel of net niet. In Marlemont, het volgende dorp, bellen we op goed geluk bij een mooi en onderhouden huis. We worden allervriendelijkst en direct geholpen, er is een buitenstopcontact beschikbaar. We zijn met twee dus de heer des huizes zoekt een verdeeldoos. In genoeglijk gesprek praten we een half uur vol. Desgevraagd legt hij uit dat de werkgelegenheid in de kleinere dorpen inderdaad vrijwel verdwenen is. Hij is blij dat zijn kinderen en kleinkinderen in het dorp zijn blijven wonen. Ze werken allemaal elders en hij moet nog een jaartje tot zijn retraite.
Camping Domaine de la Venerie wordt met een driehoek symbool aangegeven in het dorp aan de route. Meer ze bevindt zich op drie kilometer voor de plaats, aan een afslag waar we notabene langsgekomen zijn. Evengoed zijn we heel blij aan te komen, het was even spannend. Het terrein staat vol met veelal nieuwe huur-stacaravans, we zien een strook rode, een blauwe en een crèmekleurige. Bij elkaar een heel dorp hutje-mutje geplaatste huurmogelijkheden. Helaas is men niet al te goed op fiets- en andere passanten ingericht. Scheve tentplaatsen en geen stroom op de plekken. Douchen moet in het zwembad maar tussen 20 en 22 uur zijn er moslima’s binnen en heb ik dus geen toegang. We zijn laat en gelukkig kunnen we ons, na de tentplaatsing, neerzetten op het terras van het restaurant. We nemen een lekker stukje vlees met een glaasje droge witte voor Trijntje en een heerlijk nul punt nul kersenbiertje voor mij. De receptiedame komt even langs als ze ziet dat we uitgegeten zijn. We mogen douchen en de WC gebruiken van een naastgelegen huurhuis waar nu niemand inzit. Het is rumoerig maar ook levendig rondom ons met veel spelende kinderen
-
08 Juli 2020 - 21:25
Bob Hazelhoff:
Ik vind jullie wel dapper om in dit minder goede weer elke dag weer op de fiets te stappen met al die bepakking.
Het is daar erg mooi, we zijn er wel doorgekomen ,met de auto. Toen was het zonnig en droog.
Maandag ben ik weer aan de sport begonnen. Het gewicht heffen viel me tegen.Moest 10 kg terug.
Dagelijks een beetje er bij en dan gaat 50kg weer van de plaats.
Wij aten vandaag rijst met een kippenbout. Een grote bout die Yvonne wel op kon maar ik niet.
Vruchtenyoghurt na en we waren weer gevoed.
Morgen maar zien wat er weer op tafel moet.
Wij hebben vanmiddag zon gezien maar zo nu en dan is er regen.
Niet vakantie weer, het kon beter.
Morgen komt Yvonne voor de "schoonmaak"
Ging anders nog wel eens ergens heen totdat de stofzuiger zweeg maar ik beperk mijn schaarse bezoeken tot het huis van Yvonne en soms even aan bij Grietje en Bob en de kinderen.
Verder geen nieuws te melden.
Wees voorzichtig en kijk uit ,de vakanties beginnen op gang te komen.
Hartelijke groet van Bob H.
-
08 Juli 2020 - 22:44
Marica:
Nou weer een mooi dagje vandaag..
Wat een geluk dat de fietsen opgeladen konden worden. Aardig.
Hou vol inderdaad knap van jullie... het schiet alweer aardig op. Lekker avondeten gehad en op de vorige camping genieten ze lekker van jullie spaghetti.. -
09 Juli 2020 - 11:46
Jim:
Hi Jan en Trijntje, wij genieten mee van jullie avonturen! Het weer gaat opknappen geloof ik. Bonne route -
09 Juli 2020 - 13:12
Annette :
Elke keer leuk om jullie belevenissen van jullie fietstocht te lezen. Ik vind het knap hoor dat jullie deze tocht ondernemen. Groetjes uit een druilerig Nijkerk -
09 Juli 2020 - 18:00
Catrijn:
Hoi, wat een geluk hebben jullie gehad met het opladen. Het blijft spannend of je er genoeg in hebt zitten. Jullie schieten alweer mooi op. En het was een mooie toch volgens mij. Het blijft knap dat jullie dit doen. Ik neem mijn petje af voor jullie.
Doeiiii -
13 Juli 2020 - 18:20
Betsie:
Weer op pad maar zonder je spaghetti ,weer mooie omgeving en weer zoeken naar de slaapplaatsen.Gelukkig nog stroom gekregen en eindelijk weer een plekje.Een maaltijd en een drankje en weer een dag voorbij.Knap gedaan weer
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
