De vijftiende dag.

De vijftiende dag.
Woensdag 8 juli 2020, Rustdag
Montmedy.
Het gezwollen gezicht van Trijntje ziet er niet beter uit, eerder het tegendeel. Wanneer ik haar vanmorgen wakker maak met koffie, kan ze nauwelijks haar oogleden uit elkaar geduwd krijgen. Cafe’s, bakkers en restaurant zijn dun gezaaid in deze streken maar op GoogleMaps kunnen we kiezen uit twee medisch centra en drie apothekers. In eerste instantie moesten we van de assistente van het MC om kwart voor elf terug komen. Toevallig stond net de vrouwelijke dokter bij haar en nam ons direct mee. Al snel kwam ze tot de conclusie dat het geen heel ernstige ontsteking was. Maar voor Trijntje als vrouw was ze even niet zo mooi. We betalen cash en met het recept naar de pharmacie. Wel moet je hier overal een mondkapje voor als je ergens naar binnen moet. Zonder bagage gaat het daarna bijna vliegend de helling op en vragen we ons af hoe we dat gisteren met bagage gered hebben. De helling is hier en daar veertien procent. We praten nog even met onze jonge Belgische buren die op pad gaan met hun racefietsen. Over en weer is er herkenning over de nu gevolgde routes of die van voorgaande jaren. Ik zet mij maar eens aan het schrijven want ik loop drie dagen achter in hoofdstukken.

We bezoeken de naastgelegen Citadel en dat blijkt binnen de fortificaties een heel eeuwenoud dorp te huisvesten. Mooi om te zien en op het pleintje zetten we ons even op het pittoreske terras. Er moet nog veel geld bij om alles weer te herstellen aan enkele tot ruïne vervallen huizen. De kerk is wel in optima forma, uiteraard.

Dan komt ineens Guus op de camping aanwaaien op zijn naar later blijkt speciale mountainbike. Een enthousiast verteller die had gezien dat wij elektriciteit hebben. Hij was helemaal niet van plan om nu al te tenten. Het plan is om, moedertje lief, naar Zuid-Afrika te fietsen over onverharde routes. Hij is 21 en heeft zijn verkering uitgemaakt, baan opgezegd bij Defensie, Lucht Mobile Brigade, en is op pad gegaan. Hij denkt het in anderhalf jaar te klaren. Of hij dan terugvliegt willen we weten. Misschien wel of misschien toch maar terug fietsen over andere landen. We zijn verbaast en verwonderd over zoveel avontuurlijke reisgeest. Het onderwerp reserve maaltijd brengt hem er op ons een paar droogmaaltijden uit overblijfselen van zijn militaire oefeningen te geven. Hij heeft er veel te veel naar zijn zin meegenomen. Na de koffie en opladen van zijn smartphone en powerpack zwaaien we hem weer uit. Hij gaat nog even door tot een uur of negen om in het veld of een bos een slaapplaats te zoeken. Wonderlijk!!