De zeventiende dag.
Door: Jan Huisman
Blijf op de hoogte en volg Jan
10 Juli 2020 | Duitsland, Trier
De zeventiende dag.
Vrijdag 10 juli 2020, 63 km - 1099 km.
Leudelange - Trier.
Ik drink geen alcohol en kan het enorme gebulder rond of misschien wel in mijn hoofd niet direct plaatsen. Het valt ook niet mee bij het wakker worden direct van dergelijke hard gebulder helder te hebben wat het veroorzaakt. Het is de eerste vlucht van het vliegveld van Luxemburg. Alsof je naast de bulderbaan van Schiphol staat naar de aantal decibels te oordelen die wij ervaren. Je kunt de wielen van het landingsgestel duidelijk zien. Het al toegenomen verkeer van de nabijgelegen snelweg naar Frankrijk vult de ontbrekende decibels bijna tot de pijngrens aan. Voor mij niet zo’n punt, ik doe mijn hoorapparaten gewoon nog niet in.
In alle rust ruimen we op en ik vraag in het winkeltje even naar extra brood. Vergeten door ons om door te geven natuurlijk. Maar ze hebben wat voor ons. Het wordt wat donkerder in de wolkenhemel dus toch maar even doorwerken. Al hoeven we vandaag maar 63 kilometer tot de Moezel en naar Trier. Deze camping is duidelijk een doortrekplaats, de meeste plaatsen stromen leeg, vooral de campers zijn snel weg. Het schijnt ook dat er een hele grote en geliefde skatebaan in de omgeving veel bezocht wordt. We volgen een drietal rivieren stroomafwaarts tot ze eindigen in de Moezel. Slechts tussen twee er van moeten we even ligt klimmen om in het andere dal te geraken. De rest van de route is een vorm van vals plat maar dan in de rijrichting.
Het is best aangenaam koel weer maar al heel snel begint Wodan opnieuw wat te donkeren en te dreigen in de bewolkte hemel. We zijn net niet snel genoeg om bij een plek met het koffiesymbool, op de kaart, te fietsen. Een beetje nattig mogen we binnenkomen in een soort van winkel van sinkel op eten en drinken gebied. De shopdames, naar later blijkt Portugese, ratelen er lustig op los met wat Mediterraan uitziende klanten. En dus vragen we gewoon welke taal ze spreken want we kunnen er geen chocolade van maken wat ze zeggen. Hun koffie is sterk maar prima van smaak.
Door de smalle straatjes van Ehnen komen we bij de Moezel aan. Vanaf dan loopt de route over de Moselradweg, fietspaden die aan beide zijden van de rivier liggen. Het is een ontspannen, makkelijke fietsdag en we komen vooral in de dorpen vaak fietsers en joggers op dit pad tegen. En opeens staan we naast de camping en melden ons, met verplichte mondkapje, bij de receptie. Het is een zeer goed verzorgd terrein met dito sanitaire voorzieningen. Voor de tentjes is wel een apart gedeelte ingericht waar wij een van de enkele stroomplekken innemen. Met alleen maar tentjes geeft het wel dat ouderwetse gevoel van eenvoudig kamperen, knus en kneuterig. Wanneer we alles op de inmiddels gestroomlijnde manier hebben opgericht ga ik in de stad Trier aan de overzijde nog de nodige boodschappen doen. Daar is van de romantiek van weleer niet zo veel meer te merken. Het is een drukke stad, met veel verkeer en volle trottoirs. In de winkel wordt ik even op mijn schouders getikt dat ik mijn mondkapje moet opzetten. Hmm, nou vooruit dan maar.
Vrijdag 10 juli 2020, 63 km - 1099 km.
Leudelange - Trier.
Ik drink geen alcohol en kan het enorme gebulder rond of misschien wel in mijn hoofd niet direct plaatsen. Het valt ook niet mee bij het wakker worden direct van dergelijke hard gebulder helder te hebben wat het veroorzaakt. Het is de eerste vlucht van het vliegveld van Luxemburg. Alsof je naast de bulderbaan van Schiphol staat naar de aantal decibels te oordelen die wij ervaren. Je kunt de wielen van het landingsgestel duidelijk zien. Het al toegenomen verkeer van de nabijgelegen snelweg naar Frankrijk vult de ontbrekende decibels bijna tot de pijngrens aan. Voor mij niet zo’n punt, ik doe mijn hoorapparaten gewoon nog niet in.
In alle rust ruimen we op en ik vraag in het winkeltje even naar extra brood. Vergeten door ons om door te geven natuurlijk. Maar ze hebben wat voor ons. Het wordt wat donkerder in de wolkenhemel dus toch maar even doorwerken. Al hoeven we vandaag maar 63 kilometer tot de Moezel en naar Trier. Deze camping is duidelijk een doortrekplaats, de meeste plaatsen stromen leeg, vooral de campers zijn snel weg. Het schijnt ook dat er een hele grote en geliefde skatebaan in de omgeving veel bezocht wordt. We volgen een drietal rivieren stroomafwaarts tot ze eindigen in de Moezel. Slechts tussen twee er van moeten we even ligt klimmen om in het andere dal te geraken. De rest van de route is een vorm van vals plat maar dan in de rijrichting.
Het is best aangenaam koel weer maar al heel snel begint Wodan opnieuw wat te donkeren en te dreigen in de bewolkte hemel. We zijn net niet snel genoeg om bij een plek met het koffiesymbool, op de kaart, te fietsen. Een beetje nattig mogen we binnenkomen in een soort van winkel van sinkel op eten en drinken gebied. De shopdames, naar later blijkt Portugese, ratelen er lustig op los met wat Mediterraan uitziende klanten. En dus vragen we gewoon welke taal ze spreken want we kunnen er geen chocolade van maken wat ze zeggen. Hun koffie is sterk maar prima van smaak.
Door de smalle straatjes van Ehnen komen we bij de Moezel aan. Vanaf dan loopt de route over de Moselradweg, fietspaden die aan beide zijden van de rivier liggen. Het is een ontspannen, makkelijke fietsdag en we komen vooral in de dorpen vaak fietsers en joggers op dit pad tegen. En opeens staan we naast de camping en melden ons, met verplichte mondkapje, bij de receptie. Het is een zeer goed verzorgd terrein met dito sanitaire voorzieningen. Voor de tentjes is wel een apart gedeelte ingericht waar wij een van de enkele stroomplekken innemen. Met alleen maar tentjes geeft het wel dat ouderwetse gevoel van eenvoudig kamperen, knus en kneuterig. Wanneer we alles op de inmiddels gestroomlijnde manier hebben opgericht ga ik in de stad Trier aan de overzijde nog de nodige boodschappen doen. Daar is van de romantiek van weleer niet zo veel meer te merken. Het is een drukke stad, met veel verkeer en volle trottoirs. In de winkel wordt ik even op mijn schouders getikt dat ik mijn mondkapje moet opzetten. Hmm, nou vooruit dan maar.
-
11 Juli 2020 - 07:19
Bob Hazelhoff:
Hallo fietsers,jullie zijn al een eind van huis.
Trier vonden wij een mooie stad maar ons laatste bezoek daar is vele jaren geleden.
Ik kan mij de Porta Nigra nog herinneren en een enorme arena van vroeger.
We hebben een rondrit met een toerbus gedaan en dat was erg leuk.
Gaan jullie langs de Moezel fietsen? Mooie route dacht ik.
Wens jullie een goede reis en droog weer.
Hartelijke groet van Bob H. -
11 Juli 2020 - 10:20
Marica :
Mooie dag weer... Goed gedaan. En op die mondkapjes hè.. Straks lig je zelf op de IC aub... corona is nog lang niet weg!! Veel plezier nog. Lekker genieten. De zon komt er weer aan. Liefs x -
13 Juli 2020 - 22:34
Catrijn:
Mooi fietsen bij de moezel. Alweer zoveel kilometers achter de rug. Een mondkapje blijft toch een dingetje. Je moet er erg aan wennen maar ja je hebt geen keus. Voorzichtig en fiets ze. -
14 Juli 2020 - 12:06
Betsie:
Had je dat niet door Jan ? dat vliegveld Haha Dat is dan wel schrikken ja, dat lawaai. en ja die mondkapjes is ook wel een dingetje.Wij zijn het hier nog niet erg gewent.Maar net wat Marica zegt Corona is de wereld nog niet uit
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
