Een onvrijwillig bad.
Door: Jan Huisman
Blijf op de hoogte en volg Jan
20 Juni 2019 | Frankrijk, Vic-sur-Seille
Een onvrijwillig bad.
Basse Ham > Vic sur Seille (R boven Nice) 103 km - 407 km.
Allereerst even dit, de positie op de kaart waar we zijn werkt niet. Een onbetaalde licentie bij Google Maps denk ik. Men zou bovendien de App naam op mijn verzoek veranderen maar dat lijkt ook een erg moeilijke opgave. Waarvan akte.
Op het gemiddelde van 80 km/dag is voor vandaag geen camping te vinden vanaf hier. Misschien moeten we toch een BenB zoeken of nog een paar kilometer doorfietsen. Die “paar km” hebben ons dagtotaal op 104 gebracht. Daarom is het maar goed dat we om halfnegen al op de fiets zaten helemaal om de verwachte temperatuur van plus dertig graden. Nog even brood en koffie bij de plaatselijke bakker en voort gaan we weer.
We moeten over een binnenweggetje terug naar de hoofdroute. Vlak voor de aansluiting staan we voor een overloop van een beek over het weggetje. Bij een gelijke ervaring in Italië vorig jaar bleek het beste er gewoon door heen te rijden. Dat liep hier even anders. Door het heldere water bleek de passage keurig verhard, dus doorkarren maar. Binnen een tel verdwenen beide wielen onder mijn gat vandaan en belande ik met een luchtduik in het water. De verharding bleek onder de algen te zitten en het was spekglad onder het water oppervlak. Gelukkig stond er maar tien centimeter water maar een overstrekt been en een jaap in de onderarm voelt ook niet echt lekker. Stuurtas nat en de fotocamera gesloopt, en ik ga op herhaling in deze vakantie met wat minder fraaie uitspraken. We hebben Trijntje haar fiets voorzichtig met zijn tweeën naar de overkant geduwd en zo glibberde deze nog bijna onderuit.
Na even bijkomen en een pleister hier en daar toch maar weer voorzichtig opgestapt. Zolang ik de hamstring niet overstekte ging het best goed. Gedurende de totale dag etappe zijn we over het fraaie glooiende Franse land gezoefd. Golvende bewegingen met af en toe een stijle helling van een procent of tien. De meeste opgangen zijn van een procent of 3-4 op deze route. Het is echter een dergelijk stil en verlaten streek dat we slecht een café restaurant vonden voor het bakkie van elf uur. Honderd en drie kilometer gehuchten en dorpen zonder enig teken van leven noch voorzieningen. Zoals zo vaak met fietsvakanties ontmoeten we opnieuw een Nederlands stel. Zij zijn een paar jaar ouder dan ons en fietsen op eigen kracht. Chapeau hoor. Later komen ze de camping ook op waar wij zijn neergestreken. Altijd leuke kontakten en dito gesprekken over van alles en nog wat maar uiteraard ook over vakantie fietsen.
Vandaag redden we het niet met een volle acculading en we hebben in arren moede maar aangeklopt bij een huisje. Of we s.v.p. onze fietsaccu’s bij hun mochten opladen. De bewoners, een ouder echtpaar, ontving ons allerhartelijkst en we moesten tijdens het wachten vooral binnenkomen want daar was het veel koeler. Er werd iets te drinken aangevoerd in de met antiek en mooie oude spullen volgestouwde kamer en men vroeg ons de oren van het hoofd. Oude mensen hebben ook hier aanspraak nodig en een fietsend stel uit Ollande is natuurlijk wel heel apart. Het was heel grappig en de verhalen en foto’s van de familie zijlen over tafel en uit de smartphone van Trijntje.
We raakten langzaamaan best vermoeid door het voortdurend golvende landschap en legden even aan bij de Lidl in een dorp voor die van ons einddoel. In het laatste stuk zat een helling van twaalf procent en ik ben Trijntje op het zwaarste deel gaan halen toen ze maar niet om de bocht te voorschrijf kwam. De gemeente van de plaats Vic sur Seille heeft een “Parc de Loisier” laten aanleggen rond een binnenmeertje. Het geheel is voorzien van een camping en een zwembad voor de lokalo’s. Vanavond hebben we een beetje onweer gehad en wat buitjes. We moeten er als weermannetje en vrouwtje hebben uitgezien. We zijn een keer of drie opnieuw in alle haast de tent ingedoken voor het opnieuw echt droog werd. Het enige geluid komt op dit moment, half elf, van wat late vogels, de echte, en het getik van mij op de I-pad onder de boom op ons camping-plaatsje.
Basse Ham > Vic sur Seille (R boven Nice) 103 km - 407 km.
Allereerst even dit, de positie op de kaart waar we zijn werkt niet. Een onbetaalde licentie bij Google Maps denk ik. Men zou bovendien de App naam op mijn verzoek veranderen maar dat lijkt ook een erg moeilijke opgave. Waarvan akte.
Op het gemiddelde van 80 km/dag is voor vandaag geen camping te vinden vanaf hier. Misschien moeten we toch een BenB zoeken of nog een paar kilometer doorfietsen. Die “paar km” hebben ons dagtotaal op 104 gebracht. Daarom is het maar goed dat we om halfnegen al op de fiets zaten helemaal om de verwachte temperatuur van plus dertig graden. Nog even brood en koffie bij de plaatselijke bakker en voort gaan we weer.
We moeten over een binnenweggetje terug naar de hoofdroute. Vlak voor de aansluiting staan we voor een overloop van een beek over het weggetje. Bij een gelijke ervaring in Italië vorig jaar bleek het beste er gewoon door heen te rijden. Dat liep hier even anders. Door het heldere water bleek de passage keurig verhard, dus doorkarren maar. Binnen een tel verdwenen beide wielen onder mijn gat vandaan en belande ik met een luchtduik in het water. De verharding bleek onder de algen te zitten en het was spekglad onder het water oppervlak. Gelukkig stond er maar tien centimeter water maar een overstrekt been en een jaap in de onderarm voelt ook niet echt lekker. Stuurtas nat en de fotocamera gesloopt, en ik ga op herhaling in deze vakantie met wat minder fraaie uitspraken. We hebben Trijntje haar fiets voorzichtig met zijn tweeën naar de overkant geduwd en zo glibberde deze nog bijna onderuit.
Na even bijkomen en een pleister hier en daar toch maar weer voorzichtig opgestapt. Zolang ik de hamstring niet overstekte ging het best goed. Gedurende de totale dag etappe zijn we over het fraaie glooiende Franse land gezoefd. Golvende bewegingen met af en toe een stijle helling van een procent of tien. De meeste opgangen zijn van een procent of 3-4 op deze route. Het is echter een dergelijk stil en verlaten streek dat we slecht een café restaurant vonden voor het bakkie van elf uur. Honderd en drie kilometer gehuchten en dorpen zonder enig teken van leven noch voorzieningen. Zoals zo vaak met fietsvakanties ontmoeten we opnieuw een Nederlands stel. Zij zijn een paar jaar ouder dan ons en fietsen op eigen kracht. Chapeau hoor. Later komen ze de camping ook op waar wij zijn neergestreken. Altijd leuke kontakten en dito gesprekken over van alles en nog wat maar uiteraard ook over vakantie fietsen.
Vandaag redden we het niet met een volle acculading en we hebben in arren moede maar aangeklopt bij een huisje. Of we s.v.p. onze fietsaccu’s bij hun mochten opladen. De bewoners, een ouder echtpaar, ontving ons allerhartelijkst en we moesten tijdens het wachten vooral binnenkomen want daar was het veel koeler. Er werd iets te drinken aangevoerd in de met antiek en mooie oude spullen volgestouwde kamer en men vroeg ons de oren van het hoofd. Oude mensen hebben ook hier aanspraak nodig en een fietsend stel uit Ollande is natuurlijk wel heel apart. Het was heel grappig en de verhalen en foto’s van de familie zijlen over tafel en uit de smartphone van Trijntje.
We raakten langzaamaan best vermoeid door het voortdurend golvende landschap en legden even aan bij de Lidl in een dorp voor die van ons einddoel. In het laatste stuk zat een helling van twaalf procent en ik ben Trijntje op het zwaarste deel gaan halen toen ze maar niet om de bocht te voorschrijf kwam. De gemeente van de plaats Vic sur Seille heeft een “Parc de Loisier” laten aanleggen rond een binnenmeertje. Het geheel is voorzien van een camping en een zwembad voor de lokalo’s. Vanavond hebben we een beetje onweer gehad en wat buitjes. We moeten er als weermannetje en vrouwtje hebben uitgezien. We zijn een keer of drie opnieuw in alle haast de tent ingedoken voor het opnieuw echt droog werd. Het enige geluid komt op dit moment, half elf, van wat late vogels, de echte, en het getik van mij op de I-pad onder de boom op ons camping-plaatsje.
-
20 Juni 2019 - 04:22
Bart:
Weer een prachtig verhaal! Dat de oversteek niet zonder schrammen en schade is verlopen is vervelend maar is wel weer goed voor de herinneringen aan deze fietstocht! Vergeet je niet zo snel als de lange stukken waar de kilometers allemaal op elkaar lijken. -
20 Juni 2019 - 04:48
Michel:
Wat een verhaal weer zeg, jullie maken zo wel eea mee. Groet, Michel. -
20 Juni 2019 - 06:28
Herman:
Jullie verhalen en avonturen zijn erg leuk om te lezen en te volgen. Wat mij betreft fietsen jullie nog naar Gibraltar en weer terug. Houden wij ons vermaak!
Gr, Herman & Ine -
20 Juni 2019 - 10:36
Annie:
Nou lekker dan door het water met de fiets!
En die mensen zijn wel aardig dat jullie toch mogen accu laden, oude mensje doen dat niet ze snel, kost geld ;) hihi
Zet hem op! -
20 Juni 2019 - 11:15
AdMosterd:
Jan een erg leuk verhaal vooral het water gebeuren. -
21 Juni 2019 - 07:59
Lex:
Volgende keer toch maar eerst lopend de beek onderzoeken Jan, scheelt wat blessures. Maar gelukkig kunnen jullie nog verder fietsen en vooral van alles genieten. -
22 Juni 2019 - 06:02
Jim:
Mooie dagrapporten weer Jan! Bij het verslag over jouw valpartij doet bij mij voor het eerst het kaartje het weer trouwens. Camera echt kapot gevallen? Dat is ook niet fijn. Die schrammen gaan weer weg maar een kapotte camera niet. Fiets wel ongeschonden? Bonne route! Jim & Alie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
