Exotische en nog vreemdere vogels.
Door: Jan Huisman
Blijf op de hoogte en volg Jan
28 Juni 2019 | Frankrijk, Montélier
Exotische en nog vreemdere vogels.
Meyrieu les Etang > Montelier, Camping Les Rosier. 103 km - 1071 km. Donderdag 27 juni 2019.
Je moet er even van bijkomen, met koffie, maar verder kost het geen moeite om half zes op te staan. Trijntje volgt om zes uur als ik haar de koffie voorzet lukt het de slaap uit het hoofd te schudden. Je weet immers al een beetje dat de eerste twee uur dan heerlijk zijn om te fietsen. Vooral nu, het eerste uur gaat langs hellingen in plaats van er tegenop.
In het eerstvolgende dorp geeft een oosterse schone die als bakkersvrouw fungeert een chocolatine gratis wanneer ik vier van haar pain aux raisin afneem. Bonne journee, bon voyage et beaucoup de courage zijn langzaamaan vaste prik van onze bewonderaars. De verkoeling van stukken, en hele bossen is heerlijk na de warme middag en nacht van gisteren. Het in onze beelden opnemen van een prachtig oud dorpje maakt de klim er naar toe helemaal waardevol. Midden in het kleine centrumpje wordt het pleintje tussen de huizen overdekt door het middeleeuwse dak van de marktplaats. De oudste houtcontructies stammen nog van de veertiende eeuw. De naastgelegen waterbak heeft een continu water stromende tuit en brengt nog meer verkoeling als ik mijn hoofd even ter doop houdt. De rest van de rit zal vast een gezegend verloop hebben.
Zelfs na het relatief vlakke maar hete stuk route dat volgt tot Romans sur Isere heeft de stad het effect van een openbare oven. Op het centrale plein van de stad mogen we bij een restaurant onze accu’s bijladen en zitten we lekker onder enorme luifels. Elk twee cola hebben we in sneltreinvaart soldaat en met de ijsklontjes verkoelen we onze hoofd- en nekhuid, heerlijk. Dan volgt nog een jus de fruit en we kunnen er weer een poosje tegen.
We denken bij aankomst vertwijfelt of we de verkeerde camping hebben bereikt. Rondom de boerderij is het een, hoe zeg je dat, ongeorganiseerd geheel aan objecten. Een smerige boer, zou mijn schoonvader zeggen. En inspectie van de sanitaire ruimten laten alternatieve oplossingen zien, maar alles is aanwezig en schoon. Het is halverwege de middag en geen responsable te ontdekken. Gewoon neerzetten die tent, elektra aansluiten etc, dan komt er vanzelf iemand. Dat gebeurd pas tegen de avond nadat we een bonte stoet van kennelijk vaste bewoners gemotoriseerd voorbij zien komen. Van een nette meneer tot slordige rastahoofden die het met de kleding voorschriften zo te zien ook niet zo nauw nemen. Allemaal niet zo erg en hebben we ook niets mee nodig als niet iedereen, en ik meen echt iedereen, een tiental keren voorbij komt met die verrekte auto’s. Om wat te doen is ons nog steeds een raadsel, de sanitaire voorzieningen zijn dichtbij. Maar daar heb ik zo ook niet gezien.
Dan horen we de mevrouw van de camping net aangekomen fietsers plaats verwijzen. We worden met een tijdloze, excentrieke dame geconfronteerd met een erg fruitige jurk en vuurrood geverfd haar. Ze is druk sticulerend haar Engels aan het oefenen en mijn benadering in het Frans brengt wat rust in de drukke bewegingen. Ze is wel heel lief als ze ons even later een karaf met ijs en citroenwater brengt omdat ze nou eenmaal geen koud drinken verkoopt. De boerderijhond komt ook geregeld buurten en wil graag, heel graag, aangehaald worden. Twee hele speciale poezen van de overbuurvrouw komen later aansluiten en ze kunnen prima overweg met deze Drentse Patrijs/Wetterhoun/Duitse staander. Trijntje gaat, na veel overreding, betalen voor de camping. Ze komt in het prachtig verzorgde huis van roodhaar terecht, wonderlijk opnieuw, gezien de staat van zaken rondom de boerderij.
Als klap op de vuurpijl komt een duidelijk stoned of anderzijds prettig gestoord persoon op een zitmaaier de ronde doen. Hij neemt de grindpaden ook maar mee wat enorme stofwolken en rondvliegende stenen tot gevolg heeft. Ik sta net te koken en wil hem met pollepel en al op de nek springen. Dat mag, want dit is compleet Rodeo. Nu komt gelukkig de andere alternatieve meute aan medebewoners in het geweer. Van de persoon is nooit meer iets gehoord. Wat wij allemaal beleven op deze fietstocht!
Meyrieu les Etang > Montelier, Camping Les Rosier. 103 km - 1071 km. Donderdag 27 juni 2019.
Je moet er even van bijkomen, met koffie, maar verder kost het geen moeite om half zes op te staan. Trijntje volgt om zes uur als ik haar de koffie voorzet lukt het de slaap uit het hoofd te schudden. Je weet immers al een beetje dat de eerste twee uur dan heerlijk zijn om te fietsen. Vooral nu, het eerste uur gaat langs hellingen in plaats van er tegenop.
In het eerstvolgende dorp geeft een oosterse schone die als bakkersvrouw fungeert een chocolatine gratis wanneer ik vier van haar pain aux raisin afneem. Bonne journee, bon voyage et beaucoup de courage zijn langzaamaan vaste prik van onze bewonderaars. De verkoeling van stukken, en hele bossen is heerlijk na de warme middag en nacht van gisteren. Het in onze beelden opnemen van een prachtig oud dorpje maakt de klim er naar toe helemaal waardevol. Midden in het kleine centrumpje wordt het pleintje tussen de huizen overdekt door het middeleeuwse dak van de marktplaats. De oudste houtcontructies stammen nog van de veertiende eeuw. De naastgelegen waterbak heeft een continu water stromende tuit en brengt nog meer verkoeling als ik mijn hoofd even ter doop houdt. De rest van de rit zal vast een gezegend verloop hebben.
Zelfs na het relatief vlakke maar hete stuk route dat volgt tot Romans sur Isere heeft de stad het effect van een openbare oven. Op het centrale plein van de stad mogen we bij een restaurant onze accu’s bijladen en zitten we lekker onder enorme luifels. Elk twee cola hebben we in sneltreinvaart soldaat en met de ijsklontjes verkoelen we onze hoofd- en nekhuid, heerlijk. Dan volgt nog een jus de fruit en we kunnen er weer een poosje tegen.
We denken bij aankomst vertwijfelt of we de verkeerde camping hebben bereikt. Rondom de boerderij is het een, hoe zeg je dat, ongeorganiseerd geheel aan objecten. Een smerige boer, zou mijn schoonvader zeggen. En inspectie van de sanitaire ruimten laten alternatieve oplossingen zien, maar alles is aanwezig en schoon. Het is halverwege de middag en geen responsable te ontdekken. Gewoon neerzetten die tent, elektra aansluiten etc, dan komt er vanzelf iemand. Dat gebeurd pas tegen de avond nadat we een bonte stoet van kennelijk vaste bewoners gemotoriseerd voorbij zien komen. Van een nette meneer tot slordige rastahoofden die het met de kleding voorschriften zo te zien ook niet zo nauw nemen. Allemaal niet zo erg en hebben we ook niets mee nodig als niet iedereen, en ik meen echt iedereen, een tiental keren voorbij komt met die verrekte auto’s. Om wat te doen is ons nog steeds een raadsel, de sanitaire voorzieningen zijn dichtbij. Maar daar heb ik zo ook niet gezien.
Dan horen we de mevrouw van de camping net aangekomen fietsers plaats verwijzen. We worden met een tijdloze, excentrieke dame geconfronteerd met een erg fruitige jurk en vuurrood geverfd haar. Ze is druk sticulerend haar Engels aan het oefenen en mijn benadering in het Frans brengt wat rust in de drukke bewegingen. Ze is wel heel lief als ze ons even later een karaf met ijs en citroenwater brengt omdat ze nou eenmaal geen koud drinken verkoopt. De boerderijhond komt ook geregeld buurten en wil graag, heel graag, aangehaald worden. Twee hele speciale poezen van de overbuurvrouw komen later aansluiten en ze kunnen prima overweg met deze Drentse Patrijs/Wetterhoun/Duitse staander. Trijntje gaat, na veel overreding, betalen voor de camping. Ze komt in het prachtig verzorgde huis van roodhaar terecht, wonderlijk opnieuw, gezien de staat van zaken rondom de boerderij.
Als klap op de vuurpijl komt een duidelijk stoned of anderzijds prettig gestoord persoon op een zitmaaier de ronde doen. Hij neemt de grindpaden ook maar mee wat enorme stofwolken en rondvliegende stenen tot gevolg heeft. Ik sta net te koken en wil hem met pollepel en al op de nek springen. Dat mag, want dit is compleet Rodeo. Nu komt gelukkig de andere alternatieve meute aan medebewoners in het geweer. Van de persoon is nooit meer iets gehoord. Wat wij allemaal beleven op deze fietstocht!
-
28 Juni 2019 - 14:55
Marica:
Hahahaha.... als je stoned bent zie je toch niet meer dat het gras groen is en het grindpad grijs ... ;)
Ach die lel met die pollepel had hij waarschijnlijk ook niet gevoeld! -
28 Juni 2019 - 17:09
Alie:
Nou ja, of hij had juist al zo’n lel gehad!!! Jan, het is weer echt genieten van je verhalen en ik beleef het weer helemaal mee!! Hoewel ik blij ben dat het hier geen 40gr is steeds!!! Lekker slapen en morgen weer een mooie rit! -
28 Juni 2019 - 19:59
Bob Hazelhoff:
Verslag gelezen,leuk verhaal. Groet, Boppie -
29 Juni 2019 - 10:29
Annettr:
Het is elke keer genieten, als ik jullie belevenissen lees. En elke keer is er weer iets voorgevallen dat Jan een leuk reisverslag van die dag in elkaar kan fröbelen, klasse hoor. Benijd jullie niets met die hitte op de fiets, maar het is TOP wat jullie doen! CHAPEAU!!!!! -
30 Juni 2019 - 02:29
Betsie :
Haha geweldig ,als je mee leest zie je personen in kwestie in je Hooft voorbij komen mevrouw roodhaar hihi met een fruitig jurkje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
