Ontvolking, pittige hoogten, een begin van cultuur

Ontvolking, pittige hoogten en een begin van cultuur.
Vic sur Seille > Charmes 84 km - 491 km. Donderdag 20 juni 2019.
Met kleine teugjes genietend van mijn koffie voel ik de opkomende zon zachtjes mijn rug en nek verwarmen. De eerste knarsende banden van de aannemer busjes zijn te horen op het grindpad van deze camping. Er zijn veel huur stacaravans geplaatst die veelal door deze seizoeners bevolkt worden. Wanneer ik Trijntje zo zoetjes aan eens wakker ga maken zie ik dreigende wolken opkomen. Er is niets ergens dan een natte tent en spullen te moeten inpakken terwijl het regend. Als door wespen gestoken, fietsburen Piet en Jennie ook, proberen we zo snel mogelijk in te pakken. We hebben de weergoden toch even weer mee als we na een half uurtje droog kunnen vertrekken.

Echte Nederlanders die we zijn hebben we vorig jaar, bij TerStal als ik me niet vergis, goedkope fietskleding gekocht. Prima spul, goed ademend en snel droog in de prachtige - nou ja - signaal kleuren geel en een soort van oranje. Vooral de gele variant schijnt voor de duizenden onweersbeestjes woest aantrekkelijk te zijn. Ze zien ons voor iets bloeiends aan denken wij, je wordt er gek van als je even stil staat. Zo wil het dat we na het stellen van de fietsen als eerste onze fietsshirts uittrekken en over de fietsen draperen. Een commedie die gelukkig niet daar al te veel mensen gezien wordt. Het platteland, la campagne, is echt verlaten in dit deel van Lotharingen.

Ondertussen is het half twaalf en opnieuw geen café of andersinds gezien. We besluiten de pastoor van zijn stuk te brengen door op de trap van de kerk onze lunch te eten. Misschien zal ons deze maaltijd daardoor extra goed bekomen. Geen pastoor gezien trouwens maar misschien was het in dit geval wel een dominee. In een heel oud huisje, anno 1609, aan de overkant gaat een deur open. Een ook heel oud vrouwtje kijk ons op haar stok leunend nieuwsgierig aan. Ahh, zie je haar denken, ze groeten tenminste in het Frans en we krijgen een genadig knikje.

Bij het uitrijden van dit dorp zien we een ander stel onze kant op komen fietsen. Tegen beter weten in vragen we deze medelanders toch even naar de horeca mogelijkheden verderop en ontlokken daarmee een welgemeende lach. Ook zij hebben dezelfde ervaring van een verlaten streek en smachten net als wij naar een bak koffie. Het gaat als altijd bij een ontmoeting met fietsvakantie geïnfecteerden, we raken in een geanimeerd gesprek.

Dan weten we beiden dat we maar eens verder moeten want je kunt blijven praten. We hernemen de route het dorp uit over een heel slecht weggedeelte. Dan komen we opnieuw een wegopbreking tegen en ik begin me steeds meer te verbazen hoe het die Fransen dan toch lukt om hun binnenwegen zo slecht te houden. Ik denk dat we al en keer of tien, Belgisch Wallonië meegeteld, een wegversperring zijn tegengekomen. Eigenwijs als we zijn rijden we dan gewoon door en wordt het soms tillen en sjorren om verder te kunnen. Omrijden is voor ons als iets tegennatuurlijks.

De verwachtingen over de nu bereikte stad Luneville worden gelukkig niet teleurgesteld. Er is volop horeca, een rijke cultuur en we plaatsen ons tegenover het enorme, voormalige kasteel van de Poolse koning Stanislas. De man kreeg de troon van Polen destijds toch niet aangeboden. Dan is het een uitkomst dat je zwager, Lodewijk XV, jou de landstreek Lotharingen gunt. We drinken onze pittige koffie aan een terrastafeltje die als alle tafeltjes voorzien is van een Jakobsschelp. Een hobby van de kroegoma die als ze stopt beslist naar Santiago de Compostela wil lopen. Leuk en opvallend hoe wij elke keer en overal in Europa weer tekenen van de apostel Jacobus tegenkomen. Luneville is een langer verblijf meer dan waard.

Een klein regenbuitje helpt voor wat afkoeling om de laatste echt hogere passage in de route van vandaag te overwinnen. En wat dat is vandaag wil ik liever maar niet verklaren maar mijn achterband loopt leeg. Ja, de nieuwe binnen- en buitenband. Dus alle bagage van de fiets en ouderwets op de kop ermee. Het is even lastig maar eigenlijk is een platte vrij snel verholpen echter na de ketting afloop van een uurtje geleden kun je ietsje de pest inkrijgen.

Maar opnieuw genieten we van de mooie glooiende heuvels en boven aangekomen zien we een stenen tafel. Deze is rond geplaatst als een halve maan en voorzien van een panorama in de vorm van keramische tegels. Heel fraai kun je de punten in de omgeving zien zoals we tevens de torenflats van Nancy zien opduiken in de verte. Trijntje ziet de stroomspanning van haar accu terugvallen naar maar een van de vijf balkjes. Ik heb er nog twee dus gaan we wisselen van accu en zo bereiken we de camping in Charmes. Deze ligt tussen de Moselle en een parallel lopend kanaal.

Een jonge frisse campingbaas verwelkomt ons en we gaan later aansluiten aan het repas van vanavond. Galette Savoyarde en Crêpes Fraise Chocolat. Een galette is een soort pannenkoek van bruin beslag met aardappeltjes, spekjes, kruiden en crème fraiche. Heerlijk en een goede voeding na de inspanningen van vandaag. Ook hier is Benjamin, de campingbaas, nog steeds aanwezig en nu als serveur. Het is zijn eerste jaar en je vraagt je bezorgt af hoe lang de jongen dit vol gaat houden. Het wordt tijd voor een rustdag en dat is precies wat we morgen gaan doen.