Een echt(e) col(letje).

Een echt(e) col(letje).
Montelier > Saou. 46 km - 1117 km. Vrijdag 28 juni 2019.

Een paar van de vreemde vogels blijken net als ik vroege vogels. Ze verstoren mijn koffierust maar een keer. Daarna lijken ze te verdwijnen naar, ja naar wat, werk? Een van de andere stellen die er niet van houden vroeg op te staan zie ik nu toch ook inpakken. We hebben onze militaire excersitie van het inpakken met extra accuratesse uitgevoerd want we zitten om even over zeven op de fiets.

We stoppen in het nabij gelegen Chabeuil voor de bekende rozijnenkoffiebroodjes en nemen meteen een koud sapje mee. We installeren ons op het verlaten terras van een nog gesloten pizzeria en bewonderen de oude gebouwen en stadspoort om ons heen. Bij de herstart merk ik ineens dat de schaal van de GPS weer verhoogd is en gedetailleerdere kaartjes geeft. Het duurt dus wat langer voor je bij een afslag bent en dat is best even wennen. De makers van de route geven een alternatief stuk aan die vlakker zou zijn. We blijven op de hoofdroute die meer heuvelig is maar wel heel erg mooi. Bovendien zijn de boorden van de route rijkelijk voorzien van bomen en hebben we ruim schaduw. In een soort van beschut liggend tussendal zien we nu al bloeiende zonnebloemen. Dot geeft vooral een mooi gezicht van bovenaf.

Bij de buitenzijde van Crest kopen we ons avondmaal in bij een mooie Casino maar komen bij de buur, MacDonalds voor een dichte deur. Koffie is bij de Mac meestal veel beter dan welk Frans café dan ook. Waar we op het terras landen in het centrum doen ze die naam alle eer aan. Dan moeten we een paar kilometer over de D-weg langs de Drome en nemen de afslag naar de Col de Pas de Lauzens. Deze is in totaal zes kilometer omhoog en gemiddeld zes procent door het indrukwekkende landschap van de Vercors. We lopen in op Aafje en zien het andere NL stel halverwege even uitrusten. Even stoppen voor hoe het gaat en dan gaan wij door, wij rijden met ondersteuning. Dat wil wel zeggen dat de gemiddelde snelheid wat hoger ligt en wij ook merken dat het goed omhoog gaat. Het lukt om de ondersteuning bij de tien procent helling op stand drie van de vier te houden.

Onderweg heeft Aafje op een of andere manier Nederlandse oudere mensen met een auto zo ver gekregen haar bagage mee te nemen naar de col. We wachten haar even op en al pratend komen we er achter dat deze mensen een tweede huis in de buurt hebben. Dan gaat het soepeltjes naar beneden maar we stoppen een paar keer voor foto’s. De Vercors kenmerkt zich door goed begroeid middelgebergte waarvan de bovenste delen eindigen in steile rotswanden. Dit levert een prachtig en heel specifiek landschap op.

Bij het begin van Saou stoppen we voor een lavendelveld die zo de bergen in lijkt te groeien. In een half uur spreken we een franse fietser, en twee Nederlandse vrouwen op vakantie in de streek. Zo maar, omdat je allemaal de mooie lavendel en oplopende berghelling staat te bewonderen. We willen eigenlijk wel een makkelijkere dag en een keer niet in de hete middag fietsen. We doen even inkopen in het prachtige stadje en zien dat er een repas, een eetfeest georganiseerd wordt. Helaas, de inschrijving hiervoor zit vol, maar we mogen gerust ons eigen eten meenemen en meefeesten met de bewoners van Saou. De camping opgang is heel steil en we moeten beiden het laatste stukje lopen. Grrr, terrassen camping. Maar het is toch heel leuk, mooie houten gebouwen met de voorzieningen en een heus zwembad(je). De van oorsprong Zweedse eigenaar is hier ooit eens blijven hangen en veel meer laat hij ook niet los.

We gaan eerst even eten en daarna de tent opzetten. Het koele zwembad wordt bijgevuld met bronwater en is aangenaam fris maar niet te koud. De middag brengen we door met bijwerken van de correspondentie en de verhalen van vandaag en gisteren. Gisteren was het veel te warm, je vingers blijven bijkans aan de toetsen plakken. Aafje, de vrouw alleen, eet samen met het andere Nederlandse stel en we horen later dat deze reis haar verjaardagscadeau is. Dit jaar is ze vijftig geworden. Haar man zal haar ophalen als ze stopt. Als ze zestig wordt wil ze de Rome reis doen die wij vorig jaar met zwager Bart hebben gereden. Het is nu bijna koel, vierentwintig graden.