Tweede dag

Tweede dag..
Donderdag 25 juni 2020, 92 km - 172 km.
Het wakker worden gaat gepaard met het besef dat een tent in de ochtend meestal druipt van de ademcondens van de nacht. De koele drup land in mijn nek wanneer ik mijn hoofd buiten de binnentent steek en dat maakt meteen een beetje wakker. Wakker worden van het eigen tegen de tent afgekoelde longvocht, hoe vreemd is dat. Toch voelt het buiten al aan dat het opnieuw een hele warme dag wordt. Het opruimen van de tent en aanhangende zaken is even wennen maar al gauw herkennen we het ritme.

De buurman praat nog even af met ons onder een “goede reis” en de meisjes zijn niet van plan om te zwaaien. Het is heerlijk in de koel-lauwe ochtend te beginnen met opnieuw de wind in de rug. Soms kan de ondersteuning zelfs uitgezet worden. We gaan terug naar de oeverweggetjes langs de Giessen en de lintbebouwing wordt allengs voller en fraaier. Met het grootstedelijke in de buurt zullen sommige van de optrekjes onbetaalbaar zijn geworden voor een gewone sterveling. Daarna volgt de lelijke erfenis van de werven en andere maritieme activiteiten van Hardinxveld-Giessendam. Bij de Merwede zelf beklimmen we de spoorbrug waar een fietspad is meegelegd. We zien de grote M al van verre in een kantoor wijk en hebben zin aan koffie. Altijd goed in de Mac en met wat lekkers erbij plaatsen we ons op het terras.

De route vervolgt zich door de zuidelijke en soms lommerrijke wijken van Dordrecht. Dan komen we opnieuw over verschillende binnendijkjes waar sommige huizen op uitkijken. Langzaam verandert het landschap in de leegte van de enorme akkers en weilanden van de Hoekse Waard. Vooral hier zijn we blij met de rugwind en stellen ons voor wat het voor ons fietsers zou betekenen als de wind zijn normale richting zou blazen. Honderdtachtig graden andersom, ons waarschijnlijk dwingend de ondersteuning op te schakelen.

De route voert zoetjesaan naar de Haringvliet dammen waarop we de oversteek naar Goeree-Overflakkee gaan maken. Waar de drie damdelen samenkomen vinden we bossage en stranden en willen we al graag weer aan een colaatje. We nemen er een Magnum Almond bij, natuurlijk alleen voor de energie. Het bekijken van strandleven is altijd weer boeiend. Een vaag veertigjarige scooterpatser verplaatst zijn vehikel wanneer wij wat beschuldigend over onze schouders naar hem kijken. Hij blokkeert de fietsen en heeft onze blikken onmiddellijk begrepen. Komisch hoe we zien dat hij, niet helemaal succesvol, zijn buik intrekt, schouders strekt, en zo met de trotse gang van de haan een rondje over het strand maakt. De armen breed uitgezet als zaten er puisten onder. Er ontstaat helaas geen interesse, noch bij hem maar zeker niet bij de beloerde dames.

Al wat vermoeid door de hitte komen we aan in Bruinisse aan het einde van de dam. We hebben geen honger en besluiten wat koude kant-en-klaar zaken te kopen. Altijd grappig, tik supermarkt op Google in en je wordt voorzien van de route er naar toe. In dit geval de alom aanwezige Appie waar het altijd wel druk is. Bruinisse is verder niets wat het vernoemen waard zou moeten zijn. We moeten de enigszins tere billen nog weer even op het zadel laten zakken om op de vlakte buiten Bruinisse minicamping “de Welblok” op te zoeken. We zien een keurig campinkje waarvan de heggen en boswallen het zicht op de grote bedrijfshallen gelukkig ontnemen. Het sanitair in een van deze boerenhallen is spiksplinter nieuw en van een professionele uitvoering. De vriendelijkheid van de boer en boerin complementeren de waardering “uitstekend”.