Vijfde dag
Door: Jan Huisman
Blijf op de hoogte en volg Jan
01 Juli 2020 | België, Pollinkhove
Vijfde dag.
Zondag 28 juni 2020, 97 km - 350 km.
Sluis - Pollinkhove bij Lo
Na een dag rust hebben we toch maar de wekker gezet, om half acht opstaan moet genoeg zijn. Tenslotte hoeven we het hele kampement niet af te breken en in te pakken. De koffie en de kleding opruimen neemt niet al te veel tijd. De buren van de naastgelegen trekkershutten en de campingbaas komen afscheid nemen met bewondering in hun stem en houding. Nou ja, het is voor ons best gewoon hoor om een rondje van zestienhonderd kilometer te vakantiefietsen. Nou ja, het is toch een tikkeltje minder leuk en moeten we “de” knop best even omzetten. Want er is voor de tweede dag wind, wind en nog eens wind. Soms tot 60 km per uur en neem van mij aan dat je dat behoorlijk merkt. We willen eigenlijk alleen maar op de laagste stand ondersteuning. Maar de ECO stand vasthouden lukt voor geen meter.
We pakken de route op aan de zuidkant van Sluis en zien op de borden bevestigd dat we grotendeels over de LF-1, de ‘Noordzee route’ sturen. Het deel tot Boulogne sur Mer. We volgen hele einden over jaagpaden langs de Damse vaart, hier en daar met wat zijroutes voor de gewenste variatie. In het plaatsje Damme doorkruis je een ansichtkaart, zo’n plaatje hebben ze van het gerestaureerde centrum gemaakt. Net als in Frankrijk blijkt de regio meer vergeven van de herinneringen aan de grote oorlog, de eerste wereldoorlog, dan die van de tweede. In Brugge wordt de route over paden langs de vaart geleid en zien we niets van het centrum. Dat kennen we toch al van een vorig bezoek. Oostende laten we rechts liggen door tijdig afslag naar links te nemen. Uit de verte zien de vele flats maar komen gelukkig niet aan de door de Belgen met hoog en betonbouw verkwanselde kust.
Bij Nieuwpoort fietsen opnieuw een bijna middeleeuws plaatsje binnen. In dit gerestaureerde centrum eten we als lunch, soep en pasta. Lekker relaxed behalve de fiets van Trijntje, die waait maar eens om. De accu’s mag ik in het restaurant aan de stroom leggen. Bij terugkomst op het zonnige terras is Trijntje in gesprek met een Belgisch echtpaar uit Mechelen. Ze willen een B&B openen en vragen om adviezen waar ze naar onze smaak, of gehoopte kennis, het beste kunnen adverteren en meer van dergelijke nonsens. Een beetje vol van het wel erg grote bord spaghetti worden we een voormalige spoorlijn opgestuurd richting Diksmuide. Om een al te lang recht stuk wat af te wisselen gaat het laatste deel al meanderend door herinnerings gebied. Loopgraven, bunkers en meer oorlogslittekens worden hier nog altijd gekoesterd. De uitgezocht camping de “IJzerhoeve” blijkt gesloten voor toeristen tentplaatsen. Dan mogen we nog 17 km verderop tot camping Maedelstede in Pollinkhove. Een leuke en goed verzorgde boerencamping met grappige sanitairs waar kettingen en haken de afsluiters van de deuren vormen. Het is iets duurder dan we gewend zijn. Een Franse familie van kleur, 2 volwassenen en 2 kinderen op de fiets met hond, komt laat nog aan en vormen een gezellig stelletje ongeregeld met elkaar. Het oudste jongetje, ongeveer 6 jaar, fietst zelf. Hoe dapper en applaus met deze wind. Even later rent hij over de camping met zijn zusje. Zijn we wij nu zulke slappelingen? In de avond gaan we vroeg de tent in, het waait nog steeds.
Zondag 28 juni 2020, 97 km - 350 km.
Sluis - Pollinkhove bij Lo
Na een dag rust hebben we toch maar de wekker gezet, om half acht opstaan moet genoeg zijn. Tenslotte hoeven we het hele kampement niet af te breken en in te pakken. De koffie en de kleding opruimen neemt niet al te veel tijd. De buren van de naastgelegen trekkershutten en de campingbaas komen afscheid nemen met bewondering in hun stem en houding. Nou ja, het is voor ons best gewoon hoor om een rondje van zestienhonderd kilometer te vakantiefietsen. Nou ja, het is toch een tikkeltje minder leuk en moeten we “de” knop best even omzetten. Want er is voor de tweede dag wind, wind en nog eens wind. Soms tot 60 km per uur en neem van mij aan dat je dat behoorlijk merkt. We willen eigenlijk alleen maar op de laagste stand ondersteuning. Maar de ECO stand vasthouden lukt voor geen meter.
We pakken de route op aan de zuidkant van Sluis en zien op de borden bevestigd dat we grotendeels over de LF-1, de ‘Noordzee route’ sturen. Het deel tot Boulogne sur Mer. We volgen hele einden over jaagpaden langs de Damse vaart, hier en daar met wat zijroutes voor de gewenste variatie. In het plaatsje Damme doorkruis je een ansichtkaart, zo’n plaatje hebben ze van het gerestaureerde centrum gemaakt. Net als in Frankrijk blijkt de regio meer vergeven van de herinneringen aan de grote oorlog, de eerste wereldoorlog, dan die van de tweede. In Brugge wordt de route over paden langs de vaart geleid en zien we niets van het centrum. Dat kennen we toch al van een vorig bezoek. Oostende laten we rechts liggen door tijdig afslag naar links te nemen. Uit de verte zien de vele flats maar komen gelukkig niet aan de door de Belgen met hoog en betonbouw verkwanselde kust.
Bij Nieuwpoort fietsen opnieuw een bijna middeleeuws plaatsje binnen. In dit gerestaureerde centrum eten we als lunch, soep en pasta. Lekker relaxed behalve de fiets van Trijntje, die waait maar eens om. De accu’s mag ik in het restaurant aan de stroom leggen. Bij terugkomst op het zonnige terras is Trijntje in gesprek met een Belgisch echtpaar uit Mechelen. Ze willen een B&B openen en vragen om adviezen waar ze naar onze smaak, of gehoopte kennis, het beste kunnen adverteren en meer van dergelijke nonsens. Een beetje vol van het wel erg grote bord spaghetti worden we een voormalige spoorlijn opgestuurd richting Diksmuide. Om een al te lang recht stuk wat af te wisselen gaat het laatste deel al meanderend door herinnerings gebied. Loopgraven, bunkers en meer oorlogslittekens worden hier nog altijd gekoesterd. De uitgezocht camping de “IJzerhoeve” blijkt gesloten voor toeristen tentplaatsen. Dan mogen we nog 17 km verderop tot camping Maedelstede in Pollinkhove. Een leuke en goed verzorgde boerencamping met grappige sanitairs waar kettingen en haken de afsluiters van de deuren vormen. Het is iets duurder dan we gewend zijn. Een Franse familie van kleur, 2 volwassenen en 2 kinderen op de fiets met hond, komt laat nog aan en vormen een gezellig stelletje ongeregeld met elkaar. Het oudste jongetje, ongeveer 6 jaar, fietst zelf. Hoe dapper en applaus met deze wind. Even later rent hij over de camping met zijn zusje. Zijn we wij nu zulke slappelingen? In de avond gaan we vroeg de tent in, het waait nog steeds.
-
01 Juli 2020 - 12:34
Catrijn:
Hoi zus en zwager. Jammer dat er zoveel wind staat. Maar jullie trappen gewoon door . Je hebt ook geen keus denk ik. Zet hem op. -
01 Juli 2020 - 12:41
Jan Huisman:
De wind is lastig, maar dan rij ik voorop en trek de kar meestal. Ik heb meer problemen met de lange vermoeiende steeds maar naar hogere Heuvels (ik zeg bergen) welke ik op niet te hoge batterijstand mag beklimmen van mijzelf, waarbij Jan dan voorop rijdt. ;-) -
01 Juli 2020 - 14:47
Betsie:
ja ja die wind.Het is niet allemaal Rozengeur en maneschijn.Dan merk je dat leeftijd toch mee gaat spelen.
Maar in ieder geval weer een stuk verder -
01 Juli 2020 - 21:38
Annie:
Goed gedaan weer toppers :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
