Vroege vogels, grote hoogten.

Vroege vogels, grote hoogten.
Poligny > Poncin 116 km - 874 km. Dinsdag 25 juni 2019.
Van 220 meter naar 590 meter en terug.

Waarschuwing vooraf; mijn persoonlijke corrector heeft deze tekst niet gezien vanwege een vroege bedgang.

Om zes uur opstaan op je vakantie is voor de meesten nogal een issue. Maar aan het einde van vandaag blijven wij zeer content met onszelf. Door het gehuurde slaaphokje hadden wij maar weinig in te pakken. Om kwart voor zeven stonden we voor de net geopende boulanger voor de dagelijkse pain aux raisin. Even later beginnen we in een rustige cadans aan de beklimming van de Jura hoogvlakte waar we het grootste deel van de dag over heen fietsen.

Halverwege horen we weer het karakteristieke geluid van koeienbellen. De dragers hiervan gebruiken we even later als voorgrond voor de panorama foto van het dal waar we zojuist zijn vertrokken. Bij deze langere klim hebben we nog een heerlijk temperatuurtje en het fietsen gaat vooralsnog als vanzelf. Boven aangekomen pedaleren we verder op een hoogte van rond de vijfhonderd meter. De hellingen zijn hier grotendeels minder stijl en hoog als voorgaande dagen. Het bijzonder mooie landschap houdt de hele dag aan en wordt nog eens verfraaid door de vele meren die door de rivier de l’Ain worden gevormd. De meeste met een stuwdam waar elektriciteit gemaakt wordt voor het Franse net.

De weilanden worden afgewisseld met stukken bos en begroeide houtwallen die de temperatuur de eerste drie uur aangenaam houden. Dan stuiten we op een natuurlijke wegversperring en nemen de tijd om de ruim honderd koeien te laten passeren. We houden een praatje met de boer die enthousiast vertelt als hij verneemt dat de familie van schoonzoon Johan ook boert. Met negen boeren leveren zij hun melk aan een coöperatieve kaasmaker waar zij zelf met elkaar de eigenaar van zijn. Allen worden betaald naar de kwaliteit van de melk die men aflevert. Dus een ieder is geïnspireerd om op de goede wijze te boeren. Deze boer haalt zijn beesten langs dezelfde weg om twaalf uur weer binnen naar de stal die beneveld wordt met in geval van hoge temperaturen. Een waar koeienhotel dus eigenlijk.

Na twee uur kunnen we een kop koffie scoren bij een camping die zijn bar en terras ook open stelt aan passanten. We hebben eigenlijk een nieuwe rol toiletpapier nodig maar geen zin om de veelal verkochte grootverpakkingen mee te zeulen. De receptiedame heeft een idee en geeft ons een welkomstdoosje mee die men in hun chalets plaats voor de nieuwe gast. Een rol toiletpapier wordt vergezeld door een doosje lucifers, een zakje schoonmaakmiddel en een sponsje. Waarom deze laatste in de vorm van een dolfijn gesneden is ontgaat ons even.

Dan komen de eerste twee meren tevoorschijn vanaf een panorama punt, helder groen water lijkt ons uit te nodigen. Wellicht komen we tijdens het afdalen dichter bij het water maar eerst stijgen we nog naar een dorpje op grote hoogte. Een aanlokkelijk restaurant met terras nodigt uit tot en kop koffie met wat lekkers. Het is half twaalf en de ober, of de eigenaar, is bezig met opdekken voor de lunch. We kunnen zeker nog koffie krijgen en hij zal de keuken vragen of er taart voorhanden is. Het moment dat ik aangeef dat we ook graag onze fietsaccu’s willen opladen komt er een prompt “ca vous coûte cinq euro”. Een koude douche is natuurlijk wel lekker met dit weer maar deze figuurlijke trek ik niet. Ook als ik uitleg dat een volledige lading acht eurocent kost is de @($%^ niet tot rede te brengen. Ik heb niet gevloekt maar de gedachte woorden komen vast wel in aanmerking voor een donatie aan de vloekenpot. Een idee die ik overigens met succes het meer in gekieperd heb.

Dan maar weer verder en onder aan het meer bij de plaatselijke kamping mogen we laden en water tanken. Ze verkopen geen koffie maar we mogen gerust zelf zetten in de gemeenschapsruimte. We installeren het laden in de toiletruimte van de heren, eten onze laatste broodjes en wachten gelaten een uur in de schaduw. Dit vormt wel weer even een heerlijke pauze. We gaan verder voor de laatste, gedachte, 34 km die natuurlijk vanzelf 40 worden. Dit laatste stuk erbij is een lange zit over 116 kom en de temperatuur is weer enorm hoog. Dan ineens, na het ronden we een hoek onder de hoog boven ons lopende snelweg, staan we voor de kamping en kopen we eerst maar eens iets te drinken. Dan de tent opzetten en daarna lekker afkoelen in het zwembad. Wel eerst het straatvuil afdouchen natuurlijk.

We hebben de keus tussen het zoeken van een supermarkt of epicerie of eten op de kamping. Op een of andere vreemde manier is niemand er toe te brengen de fiets opnieuw te bestijgen. We denken eenvoudig te eten maar de carpaccio is excellent en mijn hamburger van echt gehakt vlees en luxe versiert. Een ijsje kan er niet meer bij en we gaan naar de tent voor wat lezen en dit verhaal schrijven. Het is nu om half negen nog behoorlijk warm. Mogen maar weer vroeg op, de afstand zal niet meer zijn dan 84 kilometer, of iets meer.