Hemelwater

Hemelwater.
Charmes > Hurecourt bij Corre. 91 km - 582 km. zaterdag 22 juni 2019.
Ondanks de dreigende luchten houden we het toch droog vanmorgen en we staan ingepakt en wel om kwart over acht klaar voor vertrek. We gaan even speciaal op zoek naar Benjamin, de campingbaas. Je wilt niet aanmatigend zijn naar zo’n jonge kerel die net begint. Maar we hebben hem toch laten voelen goed op zichzelf en vooral op zijn privé leven te passen. Hij had een aanstekelijk blijde uitstraling toen hij ons vertelde in augustus te gaan trouwen. Vooruitlopend daarop wensen we hem en zijn bruid het allermooiste voor de toekomst.

We slaan wat brood en zo in bij een van de plaatselijke bakkers van Charmes; plotseling hebben we ze voor het uitzoeken. De remmen moeten bijgesteld en bij de plaatselijke Bricolage hebben ze waarachtig de goede maat Torxs schroevendraaier. Ik mag hem ook even gebruiken zonder te kopen wat natuurlijk erg aardig is. Maar we moeten een paar van de remblokjes vervangen en nemen dit outil toch maar mee.

Het eerste stuk van de route is weliswaar redelijk vlak maar over een drukkere weg. De naar het werk rasende coureurs geven mij altijd een dubbel gevoel. Ik hou er gewoon niet van langs drukke wegen te moeten fietsen. Dan kunnen we eindelijk afslaan na ongeveer twintig kilometer. Nu begint het echter toch zoetjes aan te druppelen. Wanneer er echter druppels naar beneden komen kunnen we even stoppen en schuilen in een houten bushokje. Dan komt er nog een stel om het hoekhuis suizen en maakt dankbaar gebruik van ons gezelschap. Ze rijden op eigen kracht en overnachten in chambres d’hotes of hotelletjes. Het blijft regenen en we pakken ons in onze regenjassen en bepetten het hoofd om toch maar verder te gaan.

Dat gaat eigenlijk prima want de temperatuur is redelijk goed en de in sandalen gehulde voeten worden niet koud. Opnieuw zijn we een volle drie uur onderweg zonder voorzieningen in de dorpen die we passeren. Het geheel ziet er wel verzorgder uit dan in de campagne van Lotharingen hoewel ook hier veel huizen eeuwen oud zijn. Dan kunnen we eindelijk in het grotere Darney aan de koffie met croissant. Het café is er een met een wedkantoor PMU. De hele dag staan paardenrennen en andere goksporten aan op de TV. We zetten ons buiten op een klein terrasje en de cafébaas serveert met verve en humor de goed gezette koffie. We dollen wat met elkaar en inmiddels is het ook droog geworden.

De dagroute is in zijn geheel bezien meer vlak dan alle voorgaande dagen. We komen ook door prachtig bossen en langs de bovenloop van de Saône die zich door een bijzonder mooi groen dal slingert. We weten inmiddels dat deze route zijn naam alle eer aandoet; de groene weg naar de Middellandse zee. Een aantal keren moet er toch geklommen worden maar de meeste hellingen hiervan zijn minder stijl. Een paar keer staan we stil als we boven aangekomen over de wijde omgeving kunnen kijken. We zien onder anderen de hogere delen van de Vogezen de horizon domineren. Er naar toe glooien bossen, houtwallen en kleinschalige landbouw gronden. Deze elementen voegen zich naar mooie plaatjes.

Sinds gisteren horen we af toe het typerende geluid dat ons bevestigd echt op weg naar het zuiden te zijn. De krekels beginnen zich te roeren en met mijn nieuwe gehoorapparaatjes kan ik ook alles onderscheiden, een prachtig concert begeleidt ons af en toe. Als we plotseling ook een Wielewaal voorbij zien gaan met zijn fel gele kleuren en typeren golfvlucht weten we ons definitief op koers “Naar het Zuiden”.

De plaatselijke brandweer van Passavent heeft een brommer feestje georganiseerd waar wij even geïnteresseerd naar kijken. Na Corre moeten wij van de route af over een klein en met delen zeer slecht onderhouden
D-weggetje. We hebben nog een klein beetje stroom over en hopen er maar het beste van om de camping te bereiken. We treffen een heel leuk goed onderhouden kleine camping aan. Wat we al vermoeden is het in Nederlandse handen hebben van deze pittoreske plek. Alles is even netjes en goed onderhouden en we hebben een heel gesprek met de eigenaar voor hij ons naar ons plekje in de zon brengt. Voor fietsers regelt hij altijd direct lekkere ligstoelen en een picknicktafel met een wiel die daardoor in je eentje te verplaatsen is. Als ons kamp weer is opgebouwd en we heerlijk hebben gedoucht sluiten we nog even aan bij het gezellige vijf uurtje. Wat Belgen zijn er ook maar verder is de clientèle overwegend Nederlands.