La dolce vita
Door: Jan Huisman
Blijf op de hoogte en volg Jan
27 Juni 2018 | Italië, Sant'Ambrogio di Valpolicella
La Dolce Vita.
27 juni 2018. 00 - 1556.
Je kunt lekker lang uitslapen als je een rustdag inlast maar dat gaat niet zo goed als er drie potente hanen om het hardste kraaien. Op een of andere manier roept dit ook associaties bij mij op. Maar goed, omdraaien maar, en ik schrik opnieuw wakker van mijn eigen gesnurk om half acht. Dan wordt Trijntje ook wakker en Bart is deze dag de vroege vogel.
We hebben een ontbijt besteld in het restaurant, kost maar 5 euro, en we zijn aangenaam verrast door de hotelkwaliteit van de opgediste waren. En om die reden herhalen we dit voor morgenvroeg wat altijd handig is als je weer alles moet opruimen om de weg te vervolgen. Het wordt helemaal een goede zet als ik om de rekening vraag aan de wijnboer. We hebben voor 3 personen twee overnachtingen een kampeerplaats met stroom, twee keer ontbijt, witte wijn en Spa rood voor maar zestig eurootjes. Hij heeft zich misschien toch iets aangetrokken van mijn opmerking over het nagenoeg ontbrekende sanitair.
We liggen later lekker in de zon op de ligstoelen bij het zwembad en ik houd me nog bezig met wat tikwerk voor deze blog. Verder het zalige niets de hele dag, nou ja, later moeten we nog even de drie kilometer naar de supermarche fietsen, we willen niet weer uit eten, bah. Onderwijl steekt de dagelijkse wind weer op die rond de middag zo’n beetje begint. De toenemende temperatuur veroorzaakt kennelijk in de bergen een lage druk en de lucht van de dalen stroomt daar met steeds meer snelheid naar toe. Misschien, helaas kunnen we het Pelleboer niet meer vragen.
Prettig vertoevend in de schaduw onder de olijfbomen glij ik in een aangenaam mijmeren over levensaspecten in het algemeen en het houden van fiets-kampeervakanties in het bijzonder. Je moet tegen wanorde en onregelmatigheid kunnen en het vele in- en uitpakken van je kampement voor lief nemen. Maar niets weegt op tegen het heerlijke fietsen zelf, de beleving, het enorme vrijheidsgevoel, de uitdaging dit te kunnen en het trage kennis nemen van natuur, mens en cultuur uit andere landen dan die van jou.
We hebben een lichte maaltijd gemaakt die we nuttigen op een beschaduwd terrasje. Nadien wassen we af op een ontdekte wastafel terwijl het ondertussen lijkt of er onweer op komst is. Onder het maken van dit schrijfsel zitten we door lichte regen in de tent en dondert het in de heuvels. Dan schuift Bart onze tent voorbij en meld dat hij al als de kippen gaat en ik hoor nog zijn dagelijkse contact met zijn vrouw Catrijn. Het zal voor ons vast ook niet laat worden.
A domani.
27 juni 2018. 00 - 1556.
Je kunt lekker lang uitslapen als je een rustdag inlast maar dat gaat niet zo goed als er drie potente hanen om het hardste kraaien. Op een of andere manier roept dit ook associaties bij mij op. Maar goed, omdraaien maar, en ik schrik opnieuw wakker van mijn eigen gesnurk om half acht. Dan wordt Trijntje ook wakker en Bart is deze dag de vroege vogel.
We hebben een ontbijt besteld in het restaurant, kost maar 5 euro, en we zijn aangenaam verrast door de hotelkwaliteit van de opgediste waren. En om die reden herhalen we dit voor morgenvroeg wat altijd handig is als je weer alles moet opruimen om de weg te vervolgen. Het wordt helemaal een goede zet als ik om de rekening vraag aan de wijnboer. We hebben voor 3 personen twee overnachtingen een kampeerplaats met stroom, twee keer ontbijt, witte wijn en Spa rood voor maar zestig eurootjes. Hij heeft zich misschien toch iets aangetrokken van mijn opmerking over het nagenoeg ontbrekende sanitair.
We liggen later lekker in de zon op de ligstoelen bij het zwembad en ik houd me nog bezig met wat tikwerk voor deze blog. Verder het zalige niets de hele dag, nou ja, later moeten we nog even de drie kilometer naar de supermarche fietsen, we willen niet weer uit eten, bah. Onderwijl steekt de dagelijkse wind weer op die rond de middag zo’n beetje begint. De toenemende temperatuur veroorzaakt kennelijk in de bergen een lage druk en de lucht van de dalen stroomt daar met steeds meer snelheid naar toe. Misschien, helaas kunnen we het Pelleboer niet meer vragen.
Prettig vertoevend in de schaduw onder de olijfbomen glij ik in een aangenaam mijmeren over levensaspecten in het algemeen en het houden van fiets-kampeervakanties in het bijzonder. Je moet tegen wanorde en onregelmatigheid kunnen en het vele in- en uitpakken van je kampement voor lief nemen. Maar niets weegt op tegen het heerlijke fietsen zelf, de beleving, het enorme vrijheidsgevoel, de uitdaging dit te kunnen en het trage kennis nemen van natuur, mens en cultuur uit andere landen dan die van jou.
We hebben een lichte maaltijd gemaakt die we nuttigen op een beschaduwd terrasje. Nadien wassen we af op een ontdekte wastafel terwijl het ondertussen lijkt of er onweer op komst is. Onder het maken van dit schrijfsel zitten we door lichte regen in de tent en dondert het in de heuvels. Dan schuift Bart onze tent voorbij en meld dat hij al als de kippen gaat en ik hoor nog zijn dagelijkse contact met zijn vrouw Catrijn. Het zal voor ons vast ook niet laat worden.
A domani.
-
27 Juni 2018 - 19:50
Els:
Zo dat is echt extra genieten van de foto,s Jan. Kan ik mij een beetje inleven wat jullie zoal beleven. Al was ik daar door jouw blog up to date. Dank daarvoor. En nu nog zo,n 600 km op weg naar het mooie en indrukwekkende Rome. Belissimo!!
ELS -
28 Juni 2018 - 20:47
Marica:
Weer een mooi verhaal Jan. Veel plezier weer alle drie. Xxx
-
30 Juni 2018 - 12:09
Jim:
Dag reizigers! Voor temperatuur en zonnekracht hadden jullie NL niet hoeven verlaten..., hier is de hittegolf onderweg met een maand droogte en 30 graden! Maar voor landschappen en cultuurhistorie en zalig onderweg zijn hebben jullie de juiste aanpak! Wij reizen online heerlijk mee! Wat was nou de steilste of moeilijkste klim in de Alpen? Grtn Alie & Jim
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
