Epiloog

Epiloog.
De ene dag vlieg je over Europa en de daar op volgende is voor Trijntje een dag met direct weer oppakken van de tredmolen van het alledaagse. Met een laatste groet trekt zij op deze mooie maandag de voordeur achter zich dicht en stapt fris en fruitig in de auto op weg naar haar eerste werkdag na ons Rome avontuur. In tegenstelling tot Bart en Jan die de tijd hebben om rustig de gevierde draden van alledag weer op te pakken. Laat dit voor hen nou juist leiden tot een landerig gevoel, hazenslaapjes bij elk rustmoment (komt voor bij een zekere leeftijd), een slechte nachtrust en zelfs enig chagrijn. Het gevoel van medelijden voor Trijntje die direct weer moest werken slaat om in het besef dat zij voor de gemoedsrust beter af is. Het eerst volgende weekend zet zij zich weer in de winterslaapstand uit haar marmotten genen en is daarna weer helemaal terug in haar gewone levensritme.

We moeten wel fietsen om lichaam en geest weer tot de orde te roepen maar vervoerder Soetens heeft zich nog niet gemeld om onze fietsen en bagage terug te brengen uit Italië. Onze dealer is een fietsenmaker van formaat en is bereid ons fiets-loze bestaan te overbruggen met leenfietsen. We kunnen dus toch wat leuke tochten ondernemen in het weekend en ik heb vervoer daar Trijntje de auto gebruikt voor het woon/werk traject.

Dan meldt de chauffeur van Soetens zich eindelijk na anderhalve week en gaan we de fietsen eerst maar eens wassen en oppoetsen want zo smerig willen we ze niet afleveren bij Ridder fietsen voor de twee- en vierduizend kilometer beurten in één keer. Bart is ook druk met hetzelfde en we horen dat zijn dealer opnieuw een compleet nieuw achterwiel in zijn fiets heeft gemonteerd. Tussendoor ontvangt hij een behoorlijke vergoeding voor de geleden schade, van zijn verzekeraar. Er volgt nog meer goed nieuws voor Bart. De Nederlandse ambassade in Rome meldt dat zijn stuurtas door Italiaanse fietsers in een wegberm is gevonden en persoonlijk afgeleverd bij de ambassade. Hoe geweldig is dat!. Behalve zijn telefoon en geld zit alles er nog in. Het paspoort en het rijbewijs wordt door de ambassade vernietigd en de stuurtas met overige inhoud is via de post thuis afgeleverd.

Het kan best wel eens spannend zijn als je met familie of vrienden ineens iets totaal anders gaat doen dan wat je zoal gewend bent met elkaar te ondernemen. De vier- en een halve week op elkaars lip zitten zijn echter prima verlopen. Bart is een rustige, weloverwogen zwager die ik persoonlijk nog nooit echt kwaad heb zien worden. Dat komt goed uit als je zelf wel een rustige vent bent maar soms wat lichtgeraakt kunt zijn en zo nu en dan een pittige kibbelpartij met je Trijntje hebt en die is ook “niet op haar mondje gevallen”.

We vonden onze Fietspeditie Rome 2018 alle drie een geweldige, indrukwekkende belevenis en zijn bijzonder content met deze prestatie. We hebben genoten van de streken, landschappen en steden waar we doorheen zijn getrokken. De bewoners van de vier bezochte landen hebben ons verbaasd, interessant toegeleken, zich veelal vriendelijk en behulpzaam getoond en slechts een enkeling hoorde onder de categorie knorrige “Eigenheimer”. We moesten Trijntje weer tijdig in Nederland zien te krijgen. Mede daardoor bleek dat we een aantal dagen te weinig hadden voor deze reis van twee- en twintig honderd kilometer. We hadden graag meer tijd gehad om enkele streken en steden uitgebreider te ontdekken. De gemiddelde afstand kan natuurlijk ook lager dan de 87 kilometer per dag maar we hebben met de afstanden geen moeite gehad. Sommige bergetappes waren pittig maar die ene dagafstand van honderdelf vlakke kilometers hebben we ook prima doorstaan

Bart heeft zijn Fietspeditie belevenis gehad en vindt het voorlopig wel even goed zo dat vakantiefietsen. Trijntje heeft het weer een heerlijke vakantie gevonden maar vindt het voor dit jaar wel even genoeg. Jan, ja Jan is heel blij dat hij het allemaal nog kon en geen reuma narigheid heeft gehad en wil zeker volgend jaar opnieuw op deze manier op stap. Afwachten maar, wie dan leeft, dan zorgt.

Ciao!