Italiaanse ingrediënten

Italiaanse ingrediënten.
4 juli 2018, 94 - 2036.
Het was gisteren al moeizaam om deze haring de grond in te krijgen tussen al die boomwortels. Met het er uittrekken en veel kracht zetten haal ik de zijkant van mijn pink open en dit gaat gepaard met een kreet en nog iets wat in deze omgeving niet echt passend is. De twijfel rijst om dit bij een arts te laten hechten, Ik word eigenwijs gevonden dit liever zelf te verbinden en voort maar weer. Ok, dat is dan maar zo en voor mij geen onbekend gegeven.

De receptioniste is heel vriendelijk en behulpzaam en op een of andere manier kom in te weten dat ze een Nederlandse moeder heeft. Ze verstaat nauwelijks Nederlands maar volgens mij hebben wij, uiteraard, ons netjes uitgelaten tegen elkaar. Onze start is om een vreemde reden :) wat traag en we nemen ook maar een bak koffie waar we brood kopen. Assisi en zijn bergheuvel liggen gedeeltelijk in een wolkenmist en aan de andere zijde van ons zien we een halfvergane fabriek met een glorieus ogende koepelkerk er direct achter. Vreemde tegenstellingen roepen andere weer op, rijke mensen arme mensen.

Het eerste deel van de route loopt langs vrij rustige wegen en gaat later weer over in een goed fietspad door een mooie omgeving met heuvels als decor en een rivier die de koers bepaald. We naderen het stadje Befange en, met een beetje fantasie, lijkt het of je de middeleeuwen binnenfietst. De smalle straatjes voeren langs eeuwenoude huizen met muren van natuurlijke stenen en nu eens niet allemaal weggestuukt achter grijze mortel. Op het centrale pleintje vinden we een gezellige drukte met toeristen, bewoners en werklui die houten raamwerken als extra muren bekleden met op echt gelijkend materiaal voor oude muren.

Bij navraag blijkt dat men het stadje nog middeleeuwser aan het aankleden is voor filmopnamen over een oud verhaal, Mediëval. Wat volgens mij middeleeuwen betekend. Grappig hoe filmmakers dan tegen dit stadje aankijken en het willen aanpassen aan hun beeld van de oudheid. Leuk om hier even een koffie te drinken of zoals in ons geval een koud frisdrankje. Hier passeren ook grote groepen fietsers die een bagagereis doen, geel/rode huurfietsen met kleine fietstassen achterop. Wel lekker makkelijk, maar we vinden 2000 euro p.p. ook erg prijzig voor twee weken.

Ook vandaag zijn hebben we de een na het andere klimmetje en nu een om uit het dal van Befange te geraken. We vervolgen het fietspad die wat verderop langs een heel erg Toscaans ogend landgoed voert. We zien een prachtig gebouwen complex op een heuvel waar een met pijnbomen omzoomde oprijlaan naar omhoog voert. We vermoeden een welvarend verleden van een wijnbouwdynastie maar zien ook een bord verwijzen naar de mogelijkheid van Bed en Brood. Het woord dynastie brengt bij Bart en Trijntje het beeld boven van de moeder van alle soaps en wij proberen samen de stemmen van de roemruchte JR,Linda, Bobby en miss weet ik niet meer hoe ze heette, na te apen.

We vinden een eettent langs de weg waar we de accu’s willen bijladen en als tegenprestatie eten we dan een warme maaltijd. Ook hier komen veel luidruchtige werklieden binnen, ze praten in de onvermijdelijke smartphone of met elkaar. Alle deuren en ramen staan open maar hier binnen voelen we de warmte van vandaag pas echt. We vervolgen onze route over slechte wegen en tijdens sommige delen racen de Max’jes weer langs ons heen. Wel gaat het lange kilometers naar beneden en hopen we dat er niet veel hellingen meer komen, helaas.

Vandaag zit het venijn echt in de staart als we in de stad de helling naar boven staren naar het oude stadsdeel van Narni. Een fraai gezicht tegen de groene heuvels, we zullen toch niet? Ja, we zullen wel omhoog moeten en ook daarna bij het uitrijden van dit stadsdeel blijven we stijgen. Ook de zijweg naar de camping zelf heeft een golvend profiel. De haperende ondersteuning van Bart, tja, de laatste loodjes. Met een heel bruin Duits stel raken we op de camping aan de praat onder het genot van ons koude drankje bij de camping-receptie. Hij haalt het laatste stuk naar Rome niet vanwege een voetblessure en wat je dan allemaal moet regelen horen we in geuren en kleuren.

Bij het douchen blijken de scherpe lijnen van ons DuoPenotti lichaam vandaag weer te zijn toegenomen. Dat moet ik misschien even uitleggen, tot aan de hoogte van de fietsbroek en hoofd-, schouders- en armdelen zijn we bruin, de rest is van een blubberig wit dat enorm afsteekt tegen het mooie bruin. Koddig zou ik willen zeggen, Duo Penotti, tweekleurig. Er zijn aardig wat Nederlanders op deze camping en een aantal wil weten hoe dit nou allemaal gaat met zo’n fietstocht. We eten ons brood van vanmorgen, tucjes, nootjes en het door buren meegebrachte fruit en yoghurt. Daar slaap je best op merken we.