Een reisje langs de Rijn ....

Dinsdag 12 juni 2018; 81 - 418
We zijn om zeven uur al uit de hotelveren en na rap inpakken gaan we aan het/de ontbijt/lunch. Dat moet ik even nader uitleggen; van familie, waarvan er een aanwezig, nemen we de gewoonte over tijdens het ontbijten broodjes te smeren die we onder de tafel in een van te voren meegebracht zakje laten verdwijnen. Schandalig natuurlijk maar wel handig en goedkoooooopp! Wel oppassen dat dit niet gezien wordt want “die Cheffin” is een strenge hebben we gemerkt.

Het miezert af en toe een beetje maar dat mag ons goede humeur niet bederven en we beginnen enthousiast aan de dagetappe. En wat denk je, ja hoor weer Bart, lekke band. Ik vond al dat hij een beetje slingerende indruk maakte en met een kreet tot een noodstop besloot. Punaise midden in het loopplank van zijn voorband, hoe krijgt een mens het voor elkaar denk je onwillekeurig. Maar, om met de woorden van een RIP BN’er te spreken, “ieder nadeel hep zijn voordeel” want op RedBull tempo hebben we de band gelapt. We overwegen een open sollicitatie bij Max’s team.

Buiten het dorp komen we in een serpentine van haarspelden terecht met de afdaling naar het Rijndal. Spannend, en lekker hard sjezen we naar beneden met de handen aan de remmen want we hebben al eens toeristisch ingestelde everzwijnen gespot. Bij de rivier aangekomen stoppen we even om dit beeld in ons op te nemen en selfiefoto’s voor het thuisfront te maken. Onder de indruk volgt al snel Remagen waar we de oorlogsresten van de beroemde brug bekijken.

De Rijn Rad Route is een beetje een snelweg voor vakantiefietsers, velen komen we er tegen vandaag, net als wij gemotoriseerd maar ook de echte diehards op gewone fietsen. Het wegdek van het fietspad is hele stukken slecht onderhouden maar ook grote delen zijn als een biljartlaken. Bij Bad Breisig zetten we ons aan de koffie waar we bediend worden door Guiseppe, een echte Duitser die de taal moeizaam beheerst. Op onze beurt doen wij ons best onszelf wat te scherpen met zijn moerstaal.

Koblenz is precies wat je er van kan verwachten, historisch en monumentaal, ook wat de enorme schare bezoekers aangaat die van de aanleggende boten afstromen, en strompelen. Maakt niet uit als je maar plezier hebt denken we onwillekeurig. De route is prachtig en de vergezichten vervelen geen moment. Al rijdende heb ik tientallen foto’s geschoten, er duikt telkens weer een wonderschoon plaatje op. Het landschap, de fietsers, de dorpen en de voortploeterende boten, het is prachtig allemaal. Op camping Sonnenblick net boven Boppard slaan we ons kampement op, wat al aardig geroutineerd verloopt.

We vernemen ondertussen dat ze voor het restaurant een echte Italiaanse kok hebben gecharterd en dat moeten we natuurlijk wel even testen voor de eigen ervaring. Stelletje gourmands als we zijn. Het wordt vroeg slapen want de volgende etappe eindigt in een ogenschijnlijk campingarm gebied en we vrezen voor verlenging van de normale dagafstand.