Een mooie lange dag.

Zondag 16 juni, 95 - 892 km

Nu hebben we wel WiFi maar de foto’s en filmpjes lukken nog niet.

Wanneer ik weer onmogelijk vroeg mijn hoofd uit de tent steek neem ik opnieuw dit bijzonder aardige plekje in mij op. Zelfs de morgen laat zich veel aangenamer aanvoelen dan die van de eerste dagen. De vogeltjes, de kippen en de koeien laten zich gelden en plots komt de bordercollie van de boerin om de hoek sjezen met de onvermijdelijke bal in zijn bek. Het tricolore beest kijk mij aan met zijn ene blauwe en andere bruine oog, niet rustend voor de bal weer gegooid zal worden.

Bart roert zich inmiddels ook in zijn tent en ik ga het koffie apparaat maar eens opstarten en Trijntjes bijzonder slaperige hoofd komt protesterend uit de slaapzakken omhoog. Vlug eerst douchen en alles weer inpakken voor het vaderdag ontbijt wordt opgediend. Het is heerlijk uitgebreid en Bart heeft een gesloten envelop meegekregen van een van de kinderen die vandaag pas geopend mocht worden. Een leuk bericht voor opa/papa Bart. We rekenen de camping en genoten drankjes af en kunnen alleen maar le chapeau heffen voor deze leuke minicamping.

We starten met af te dalen waar we gisteren over gezweet hebben en komen wederom in een nieuw rivierdal, nou ja riviertje, de Jagst stoomt redelijk onstuimig. De omgevingen van vandaag laten zich het beste beschrijven als door boeren gevormde landschappen. We maken weinig kilometers op autoroutes, het meeste rijden we over smalle landweggetjes die voor bijna de helft halfverharde waren en soms net voorzien van een nieuwe laag. Naar beneden gaan moet dan met de nodige omzichtigheid.

Bij een klein stuwmeertje, de Bucherstausee, hebben we onze koffie gedronken maar niet echt genoten, beetje veel en sterke machinesmaak. Op de eerste drie kilometer na Lauchheim hebben we ons mentaal voorbereid omdat er een stijging van 7-8 % te verwachten was. We hebben deze lakproef goed doorstaan en de beloning van kasteel Kapfenburg maakt het zeer de moeite waard. Bij de bezichtiging hebben we wat tijd gebruikt en komen laat bij het lunchadres aan. De waardin strijkt de hand over het hart en zal nog wat lekkers voor ons maken omdat we ook al de accu’s moeten bijladen.

Naar gelang we vorderen in de eindfase van de dagetappe wordt ons steeds meer duidelijk dat deze met ruim 10 kilometer langer is dan uitgerekend met het routeboekje. Wat scheve blikken over en weer en Trijntje denk dat ze voor de derde keer gepaaid is met beperkte informatie over de routelengte. De camping in Dillingen a/d Donau is bijna onvindbaar weggestopt al zien wijzelf ook het aanwijsbord over het hoofd.