Roemrijk Beieren, lederhosen en dirndeljurkjes

Roemrijk Beieren, lederhosen en dirndeljurkjes
21 juni 2018, 72 - 1168 km.
Het wordt eentonig maar zo kledder, kletsienat als vanmorgen zijn onze tenten nog niet geweest. Bij het openen van de rits van de binnentent begint het spontaan te druppelen vanaf het tentdak. Dat werd weer drogen en nog eens omkeren en omkeren. Nog een geluk dat het mooi weer is vandaag en de zon al weer vroeg staat te branden boven de bergen. Op aangeven van de mensen waarbij wij onze batterijen hebben opgeladen nemen we een fietspad die tot de eigenlijke moet leiden richting Mittenwald, leutasch en uiteindelijk naar de camping in Stams. Deze routetip en een niet begrepen aanwijzing van een oudere, wandelende autochtoon lijden naar de middel of knowware op een steeds slechter wordend pad.

We komen langs de springschansen die bekend zijn van het drieschansen toernooi tijdens nieuwjaar. Daar zou ik nog niet eens vanaf naar beneden willen kijken zo hoog en stijl en die vaak iele mannetjes springen hier dus vanaf op hun planken van skiën, chapeau! Op dit stuk route waren we al gewaarschuwd dat er bijna alleen langs de hoofdwegen door deze smalle dalen gereden zou worden. Wel meest met fietspaden en vanaf de koffie in Mittenwald gaat de weg een paar kilometer naar boven om in het brede Leutasch dal te komen. In het pittoreske maar wel erg toeristische Mittenwald komen we in een besloten liggende biergarten van een restaurant terecht waar de bediening zo weggelopen schijnt te zijn uit de film over Heidi. Lederhosen en dirndeljurkjes en een taal waar je steeds twee keer moet vragen wat ze zeggen. Zelfs mijn reisgenoten die niet een verminderd gehoor hebben zoals ik krijgen dit boerenknauwduits niet zomaar uberzetzt.

Bart zijn E-bike vertoont opnieuw kuren met het bestijgen van echt stijle stukken. De ondersteuning houdt er steeds een beetje meer mee op en de motor in het achterwiel voelt wat warm aan. Dit is heel lastig voor ons allemaal omdat Bart zijn fiets zwaarder is en moeilijk fietst met de motor uit, helemaal met de fietskar er achter. Het brede dal dat we bovengekomen binnenrijden is een gekend Langlaufparadijs en van alle gemakken voorzien. Aan het eind komen we bij een nieuwe hut die voor langlaufers en fietsers bedoeld is. Er zijn een werk- en waxwerkplaats gericht en een ruimte met toiletten en garderobekasten. We laten een staartje onweersbui voorbijtrekken voor we aan het laatste klimmetje beginnen naar de Buckner Hohe waarna de afzink in het veel lager gelegen Inntal begint met een procentje of negen, zeven kilometer naar beneden.

Ik heb geen kar achter me dus waan me nog even op mijn racefiets maar merk ook dat de bagage je dwingt je snelheid niet te veel te laten oplopen. In het stadje Telfs doen we alvast onze inkopen voor het avondeten waarna we nog tien kilometer te gaan hebben. Aan het eind nog even een kuitenbijter om naar de camping te klimmen waar we het bier o.i.d. goed laten smaken na alweer een warme dag.