Het echte fietswerk?
Door: Jan Huisman
Blijf op de hoogte en volg Jan
23 Juni 2018 | Italië, Mals
Het echte fietswerk?
23 juni 2018, 66 - 1303 km.
Vroeg naar bed gaan betekend voor mij veelal dat ik weer vroeg wakker ben. Aangezien ik om even voor zessen s’morgens geen zin aan lezen heb ga ik er toch maar uit. Maar, koud dat het hier dan is, koud, echt maar 4 graden. Maar goed, met koffie gaat het even en tijdje maar na een halfuurtje moet je weer in beweging komen of de slaapzak weer induiken. Toch maar wat doorgekeuteld tot Bart ook wakker werd en de zonnestralen steeds verder het dal indaalden. Op het moment dat de camping in de zon kwam te liggen ging de temperatuur acuut met 15 graden omhoog. Heerlijk behaaglijk werd het ineens en toen moest onze schone slaapster wel wakker gemaakt worden want de fietsdag van onze Fietspeditie is aangebroken. Enfin, de hele gang van zaken voor wij weer op de fiets zitten is jullie gevoegelijk bekend. Maar waarachtig de tent is droog vanmorgen, komt dit doordat we onder een boom bivakkeerden. We hebben onze beperkte natuurkundige kennis geraadpleegd maar komen daar niet uit.
Dan gaan we om halftien zoetjesaan maar doen waar we goed in zijn geworden, fietsen, ga toch fietsen. Het eerste stuk maar met jassen en fleece aan maar die konden al rap uitgetrokken worden. Dit deel is ook door een breder dal waar we ook om dit uur al weer geloofsgenoten tegen komen, ook enkele met een volle bepakking zoals wij die meetorsen. Van de westhelling zijn ook een paar vroege vogels te zien, vliegende wel te verstaan met twee benen. Parapente zeggen ze in Frankrijk en een ander woord ken ik ook niet.
De fietspaden zijn weer geweldig en vandaag blijken er slechts enkele stukjes halfverhard. Een behoorlijk aantal dorpen volgen kort op elkaar en de eerste dertig kilometer gaan met een mooi gangetje. Sommige delen van de route gaan ineens een stuk omhoog waarbij het volle vermogen van de motoren wordt gevraagd. Voor we het goed en wel weten staan we aan de voet van het eerste en meest stijle deel van de Reschenpas. Dat is bij het gebouw van de Italiaanse douane en buiten een inmiddels gesloten hotel kunnen we voor koffie terecht bij een soort van kiosk en mogen we door de klandizie de fietsaccu’s bijladen.
Maar dan, na een slordige drie kwartier gaat het dan toch gebeuren, we gaan, nadat we buiten bij de fiets nog twee Australische meiden kort spreken. Grappig, onze kinderen moeten zonodig na de studies naar bijvoorbeeld hun land en zij komen in de Europese Alpen fietsen. Het eerste moeilijkste deel gaat naar de Norberthohe op 1405 meter en bestaat uit elf haarspeldbochten die aflopend genummerd zijn. De route is pittig maar te doen als alles goed werkt maar helaas is Bart zijn fiets weer spelbreker. De ondersteuning houdt er bij de stijlste stukken gewoon mee op. Niet leuk voor hem en goede raad is duur. We proberen zijn aanhanger achter mijn fiets te haken maar mijn koppelbouten zijn een millimeter dikker dan die van hem. Dan proberen we een beetje van zijn bagage te verdelen op Trijntje en mijn fiets. Bart wat duwen op deze stukken blijkt het enige wat helpt en vanaf de laatste haarspeld fiets hij van venijn zelf naar boven op de pass. Dit is en mooi hoogtepunt en we vergapen ons aan de ons omringende natuur van de Alpen.
Voor het laatste deel vanaf het onder ons liggende Nauders moeten we nog een paar kilometer vals plat stijgen maar die vallen achteraf goed mee en plots komt het groene water van de Reschensee in zicht waar we bij een liftstation onze lunch opeten en later nog een bakkie koffie nemen. We kijken naar de downhill mountainbikers die met de skiliften met MTB en al naar boven gaan om dan naar beneden te racen.
Het ronden van de Reschensee doen we aan de westkant van het meer waar een prachtig fietspad is aangelegd die ons, op en neer slingerend, naar de zeven kilometer verderop liggende stuwdam voert. Heerlijk om over dat pad te suizen en er komt ineens een zes Beaufortwind op ons af als we de stuwdam opdraaien. Vlug een foto en dan weer verder voor de afdaling van gemiddeld vijftien procent het dal in. Over weer een prachtig aangelegd fietspad laten we ons naar beneden vallen met de handen voortdurend aan de remmen, prachtige rit, als in een achtbaan. Maar dan wel met beleid natuurlijk (dit is voor het thuisfront ingevoegd)
We komen in de laatste kilometers door de smalle straatjes van twee prachtige Italiaans/Tiroolse dorpjes. In de laatste, Mals aan de rivier Adige, doen we de inkopen voor het avondmaal en komen aan op een keurige kleine camping met klasse sanitair en prima voorzieningen. Bart zet het avondmaal in door zijn bord bij het sla snijden in zijn schoot te kiepen wanneer deze ongemerkt over de tafelrand steekt en Trijntje daardoor haar schone onderbroek weer moet verwisselen, lachen!
23 juni 2018, 66 - 1303 km.
Vroeg naar bed gaan betekend voor mij veelal dat ik weer vroeg wakker ben. Aangezien ik om even voor zessen s’morgens geen zin aan lezen heb ga ik er toch maar uit. Maar, koud dat het hier dan is, koud, echt maar 4 graden. Maar goed, met koffie gaat het even en tijdje maar na een halfuurtje moet je weer in beweging komen of de slaapzak weer induiken. Toch maar wat doorgekeuteld tot Bart ook wakker werd en de zonnestralen steeds verder het dal indaalden. Op het moment dat de camping in de zon kwam te liggen ging de temperatuur acuut met 15 graden omhoog. Heerlijk behaaglijk werd het ineens en toen moest onze schone slaapster wel wakker gemaakt worden want de fietsdag van onze Fietspeditie is aangebroken. Enfin, de hele gang van zaken voor wij weer op de fiets zitten is jullie gevoegelijk bekend. Maar waarachtig de tent is droog vanmorgen, komt dit doordat we onder een boom bivakkeerden. We hebben onze beperkte natuurkundige kennis geraadpleegd maar komen daar niet uit.
Dan gaan we om halftien zoetjesaan maar doen waar we goed in zijn geworden, fietsen, ga toch fietsen. Het eerste stuk maar met jassen en fleece aan maar die konden al rap uitgetrokken worden. Dit deel is ook door een breder dal waar we ook om dit uur al weer geloofsgenoten tegen komen, ook enkele met een volle bepakking zoals wij die meetorsen. Van de westhelling zijn ook een paar vroege vogels te zien, vliegende wel te verstaan met twee benen. Parapente zeggen ze in Frankrijk en een ander woord ken ik ook niet.
De fietspaden zijn weer geweldig en vandaag blijken er slechts enkele stukjes halfverhard. Een behoorlijk aantal dorpen volgen kort op elkaar en de eerste dertig kilometer gaan met een mooi gangetje. Sommige delen van de route gaan ineens een stuk omhoog waarbij het volle vermogen van de motoren wordt gevraagd. Voor we het goed en wel weten staan we aan de voet van het eerste en meest stijle deel van de Reschenpas. Dat is bij het gebouw van de Italiaanse douane en buiten een inmiddels gesloten hotel kunnen we voor koffie terecht bij een soort van kiosk en mogen we door de klandizie de fietsaccu’s bijladen.
Maar dan, na een slordige drie kwartier gaat het dan toch gebeuren, we gaan, nadat we buiten bij de fiets nog twee Australische meiden kort spreken. Grappig, onze kinderen moeten zonodig na de studies naar bijvoorbeeld hun land en zij komen in de Europese Alpen fietsen. Het eerste moeilijkste deel gaat naar de Norberthohe op 1405 meter en bestaat uit elf haarspeldbochten die aflopend genummerd zijn. De route is pittig maar te doen als alles goed werkt maar helaas is Bart zijn fiets weer spelbreker. De ondersteuning houdt er bij de stijlste stukken gewoon mee op. Niet leuk voor hem en goede raad is duur. We proberen zijn aanhanger achter mijn fiets te haken maar mijn koppelbouten zijn een millimeter dikker dan die van hem. Dan proberen we een beetje van zijn bagage te verdelen op Trijntje en mijn fiets. Bart wat duwen op deze stukken blijkt het enige wat helpt en vanaf de laatste haarspeld fiets hij van venijn zelf naar boven op de pass. Dit is en mooi hoogtepunt en we vergapen ons aan de ons omringende natuur van de Alpen.
Voor het laatste deel vanaf het onder ons liggende Nauders moeten we nog een paar kilometer vals plat stijgen maar die vallen achteraf goed mee en plots komt het groene water van de Reschensee in zicht waar we bij een liftstation onze lunch opeten en later nog een bakkie koffie nemen. We kijken naar de downhill mountainbikers die met de skiliften met MTB en al naar boven gaan om dan naar beneden te racen.
Het ronden van de Reschensee doen we aan de westkant van het meer waar een prachtig fietspad is aangelegd die ons, op en neer slingerend, naar de zeven kilometer verderop liggende stuwdam voert. Heerlijk om over dat pad te suizen en er komt ineens een zes Beaufortwind op ons af als we de stuwdam opdraaien. Vlug een foto en dan weer verder voor de afdaling van gemiddeld vijftien procent het dal in. Over weer een prachtig aangelegd fietspad laten we ons naar beneden vallen met de handen voortdurend aan de remmen, prachtige rit, als in een achtbaan. Maar dan wel met beleid natuurlijk (dit is voor het thuisfront ingevoegd)
We komen in de laatste kilometers door de smalle straatjes van twee prachtige Italiaans/Tiroolse dorpjes. In de laatste, Mals aan de rivier Adige, doen we de inkopen voor het avondmaal en komen aan op een keurige kleine camping met klasse sanitair en prima voorzieningen. Bart zet het avondmaal in door zijn bord bij het sla snijden in zijn schoot te kiepen wanneer deze ongemerkt over de tafelrand steekt en Trijntje daardoor haar schone onderbroek weer moet verwisselen, lachen!
-
24 Juni 2018 - 20:21
Catrijn:
Wat een avontuur dat fietsen van jullie. Sommige dingen wel eng maar jullie weten zelf hoever jullie kunnen gaan. Volgens mij liggen jullie soms met de neus op het stuur en dan zo snel mogelijk naar beneden. Wie is het eerst. Mooi dat jullie het na je zin hebben en mooi weer want bij ons is het knudde. Op naar het volgende verhaal Jan. -
25 Juni 2018 - 13:29
Els:
Wat zijn jullie een geweldig fietsavontuur aangegaan, chapeau!
Toch ook wel gepaard met wat risico,s onderweg, maar zo is het hel e leven. En dan bedoel ik naar beneden sjeesen en steile hellingen naar boven. Al met al tot nu geweldig allemaal en kijk t.z.t. uit naar ongetwijfeld schitterende foto,s. Maar alsnog naar jullie einddoel Rome! Vanuit een klimatologisch beter vooruitzicht in Nijkerk, dikke groet en succes.
ELS -
25 Juni 2018 - 13:51
Hanneke:
Ben weer bij. Wat ik helemaal knap vind is dat gekampeer! Boel uitpakken, tentje opzetten ,eten voorbereiden, volgende ochtend alles inpakken, tentje afbreken en hopla weer op de fiets. Dat is in ieder geval de meeste tijd toch wel genieten op wat malheur na. -
25 Juni 2018 - 18:41
Monica:
Je kunt prachtig schrijven Jan, tis net of ik er bij ben! Top dat jullie gewoon al in Italië zijn! En dan kan je nog zo goed voorbereid zijn, jullie fietsen doen toch wat ze zelf willen m.b.t. motor en kettingen! Ga zo door! Ciao! -
25 Juni 2018 - 22:15
Marica:
Heerlijk in Italië. Dat is al knap.
Wat een snertfiets zeg Bart. Vervelend voor jullie.
Weer mooi geschreven Jan.
Onderbroeken met sla ..ik weet niet of ik dat wel lekker vind.
Succes weer!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
