Half Zuid

Half Zuid.
Hurecourt > Marnay. 101 km - 683 km. Zondag 23 juni 2019.
Doordat ik niet goed oplet glijd mijn wiel weg in de split lang de rand van het afdalinkje op de camping. Een opnieuw overstrekt been, schaafplekken en vele aanbiddingen naar de hemel zijn het resultaat. Verdorie, niet nu, niet nu dat we te laat vertrekken door een hardnekkig natte tent. Niet nu we een langere etappe moeten maken om een camping te bereiken. Niet nu de temperatuur vandaag boven de dertig graden zal uitkomen. Trijntje doet nog wat zout in de wonde door het voornemen een vloekenpot in te stellen. In de familie weten ze precies wat er bedoeld wordt uit onze jeugdjaren.

Wat hompelig vertrekken we over het zeer slechte toegangsweggetje terug naar de hoofdroute. Het lijkt waarachtig net of deze korter is als de heenweg. Met de vriendelijke zwaai van de gras maaiende boer schijnt het ongemak van de knie ineens een stuk minder te worden. Het is een beetje lastig fietsen maar met de frisse morgen die op de prachtig glooiende omgeving is neergedaald wordt veel goed gemaakt.

De naam van het volgende dorp, Contreeglise, geeft te overdenken. Waar is deze naam uit geboren. De protestanten hebben het vroeger overgenomen in het religieuze leven? Is op zeker moment de boerenstand in opstand gekomen tegen de kerk. We komen natuurlijk niet achter de waarheid want zijn het dorp alweer uitgesuisd. We zijn alweer met teleurgesteld verlangen een aantal dorpen gepasseerd als we binnenrijden in Port sur Saône.

Er waren in de verte wat vlaggen te zien aan het water. En we kunnen inderdaad aan de koffie met wat lekkers. Tarte a mirtille met een bolletje bijpassend ijs en slagroom, de taart is als toetje bedoeld voor de lunchgasten. Zij komen graag naar dit als rovershol uitgedost restaurant die wel door twee lieftallige dames wordt gerund. Geen toverkol noch Bloody Mary te zien. Twee Zwitserse motorrijders willen graag van alles over ons fietsen weten maar houden het toch liever bij het motorrijden. Verderop zwaaien we nog even naar dat Nederlandse stel die we gisteren in de regen hebben ontmoet.

Direct na de eeuwenoude brug kiezen we voor de route variant langs de Saône. Het is lekker vlak fietsen over dit smalle pad, mooi weer en er valt van alles te zien langs het water. Verderop ontwaren we honderden vissers die met een hengelwedstrijd bezig zijn. We komen een aantal sluizen tegen waar we onze lunch nemen in de schaduw van wat fruitbomen. Met interesse en ook wel wat leedvermaak zien we een Duits gezin pogingen doen hun huurboot veilig door de zelf te bedienen sluis te manoeuvreren. Het loopt goed af en wij stappen ook weer eens op. Geregeld komen we wat allochtone zondagfietsers tegen en een oud vrouwtje zwaait enthousiast naar ons vanuit haar waakraam met zicht op het dorp.

Trijntje geeft een plotselinge kreet achter mij waaruit ik even daarna begrijp dat ze een bergmammot ziet naast de weg. We zien namelijk veel om ons heen door het lagere reistempo. Triester is het als we zeker een zestal dode jonge vossen en een jonge everzwijn langs de weg hebben gezien. Het laatste vosje lijkt nog helemaal gaaf, we laten het liggen en fietsen verder. Later op de camping determineren we de vermeende marmot als een egel met langere stekelpennen.

We zijn met de laatste vijfentwintig kilometer bezig als we dringend onze bidons gevuld moeten krijgen. Maar de huizen van het te passeren dorp lijkt ons geen van allen aantrekkelijk genoeg om aan de bel te trekken. Dan ziet Trijntje door een haag iemand onder een boom zitten. Ik roep de man aan en hij dirigeert mij naar een tuinhekje. De arme lag vast te slapen want hij kijkt me wat wazig aan. Maar hij schakelde direct hoger als hij onze waterwens door heeft. Maar je kunt toch ook wel voor een kop koffie, bier of frisdrankje verder komen de tuin in. Natuurlijk willen wij dat best, en we raken onder het genot van een koud colaatje in gesprek over het leven van de man. Hij is Chileen en door zijn broer naar Frankrijk gekomen, broer is met een Australische naar haar land vertrokken en hij is aan een Française blijven hangen. Kinderen in de buurt en dan ga je natuurlijk niet meer weg. Na zijn verhalen over reizen naar Thailand en aanverwante landen mogen we tenslotte weer op pad en worden we door hem uitgezwaaid. Je maakt de aardigste mensen mee onderweg met het fietsen.

Opgeknapt door de cola beginnen we frisser aan de laatste kilometer die toch nog wat klimmetjes inhouden. Dan rijden we eindelijk na honderd kilometer het eeuwenoude stadje Marnay binnen. Direct over de brug zien we de camping al liggen langs de Saône. Ondanks de hoge temperatuur zetten we toch eerst onze tent op en daarna nemen we een heerlijke duik in het zwembad. Op deze zondag hebben we geen boodschappen kunnen doen. Op de camping eten we een lekkere entrecote met toebehoren. Daarna nog even de etappe van morgen doornemen omdat het tweede deel van de route ingaat. We zullen na een zestig kilometer de Jura gaan beklimmen.