De elfde dag

De elfde dag.
Zaterdag 4 juli 2020, 83 km - 709 km.
Aubigny au Bac - Semeries.
Och hemel, het komt van boven en niet te weinig ook. Dat is niet lekker wakker worden. Terwijl we op ons media orakel de weerberichten raadplegen wordt het tikken op het tentdoek zachter. We zien op de meteo dat dit klopt en hebben ongeveer drie kwartier tot een volgenden bui zich aandient. We boeken een record in kampement opruimen. Alleen de buitentent is nog wat nat en verder krijgen we alle spullen droog in de tassen. We laten een zucht van verlichting. Het wordt nog aangenamer als we nog geen tweehonderd meter hebben afgelegd en we op de ene hoek een bakker en de andere een cafe zien. We denken even aan een zinnebeeld gelijk een fatamorgana. Koffie hebben we deze morgen ook zelf niet gezet vanwege de acuut opgekomen haast. Het weer en de regen hebben ons niet al te veel geplaagd vandaag. Een paar druppeltjes af en toe was alles.

We gaan terug naar het jaagpad langs het kanaal ......... en freewhelen eerst wat rustig aan. Na een kilometer of tien mogen we over een stalen brug oversteken. We komen door mooi landelijk gebied met een aantal kanalen en er zijn vele meertjes. Hier komt vast de Europees kampioen vissen vandaan, zoveel figuren die we zichzelf blind zien staren in het water. Een aantal meertjes zijn omzoomd door tuinhuisjes en andere fantasie bouwsels. Dan moeten we weer hogerop om over te steken naar een volgend dal. Dit keer is de route een stuk over de eindeloze velden die je ook ziet als je over de A2 richting Parijs rijdt. We kwamen vooraleerst met onze dagetappes midden in dit gebied uit maar konden geen camping nog Hotel of Chambre d’Hotes vinden. Nu is het duidelijk, er is hier ook niets te beleven dat toeristische aandacht zou moeten hebben. Vanaf het viaduct over deze autoroute zien we een drukte aan vakantieverkeer in beide richtingen. De Franse scholen hebben nu 2 maanden congé.

De rugwind voert ons snel over dit saaie stuk en we glijden de volgende groene vallei in. We zien nu dat er veel stroompjes en kleine rivieren dalen hebben uitgesleten die je vanaf je auto niet kunt zien. Dat maakt ook dit ogenschijnlijk saaie stuk interessanter. Deze agrarische omgeving laat op zeker moment een heggen landschap zien die bespikkeld is met groepjes bomen. De glooiingen waarin alles is gevat maakt het een heel mooie omgeving om doorheen te fietsen. Zeer afwisselend met opnieuw een tweetal watermolens die beide nog intact zijn. Kanalen en sluizen van een aanzienlijke leeftijd reguleren het water waar scheepsverkeer nodig of wenselijk is.

Opnieuw valt ons op dat er geregeld industriële gebouwen verlaten zijn en verkommeren door afwezigheid van toezicht. Veel emplooi zal hier niet te vinden zijn en bieden de vele dorpen vooral onderdak aan agrarische werknemers of forenzen naar de steden in de omgeving. Op internet vinden we een Aldi in de laatste grotere plaats vijf kilometer voor de camping. De camping toezicht bestaat uit een echte matrone, heel aardige vrouw, die bij voorkeur haar wensen en afkeuringen vanaf haar balkonterras over de gasten laat galmen. We horen dat er prima pizza’s op de camping bezorgt kunnen worden. Heerlijk, de gekochte maaltijd verhuist naar morgen. Ze zijn inderdaad heerlijk en we mogen ze op het verder verlaten terras lekker oppeuzelen.

De aardige camping mevrouw komt nog even langs en we willen graag nu betalen voor we terug gaan naar de tent. Och, doe maar een tientje, ca suffiet, fait ma la Pub, dat is genoeg maak maar reclame voor me.