De dertiende dag.

De dertiende dag.
Maandag 6 juli 2020, 81 km - 875 km.
Signy l’Abbaye - Grandpre.
Het slaapt toch wel goed op zo’n fietsreis, we waren even voor achten pas wakker. Ik had de reis voor vandaag al wat teruggeschroefd qua dagafstand. Maar ook hier zijn de op de route aanwezigen campings bepalend. De eerste bevindt zich op 43 kilometer maar dat is een wat al te vroege stop. De volgende zien we op de kaart pas op 73 kilometer volgens telling van de afstanden in het routeboekje. We beginnen met de afdaling naar Signy waar we eerst maar eens brood kopen en wat bananen.

Op een Nederlands busje zien we “de vliegenier” staan maar blijkt dan om een freelance kok te gaan. Dus nee, Sieger de Boer, de vliegeraar uit Smilde kent hij dus niet. En met een afdaling naar een dorp in de vallei en daarna weer omhoog, beleven we talloze keren vandaag. De omgeving maakt alle inspanningen zeer de moeite waard, prachtige landschappen trekken in traag tempo voorbij. Als het omhoog gaat tenminste. Naar beneden wat sneller, met de handen aan de remmen raken we af en toe aan de vijftig kilometer per uur. Hier doen we het voor, deze belevingen nestelen in je geheugen. De vele dorpen hebben opnieuw geen enkele voorziening, zelfs geen kroegen. De enige die we zien is dicht want aan de schoonmaak.

Dan vragen we water bij een kasteel dat dient als vakantie adres. Precies op dat moment ondergaan we de enige echte bui van vandaag en we mogen even schuilen. Verder was het weer alleszins redelijk, droog met lichte bewolking en de westenwind opnieuw in de rug. Wat wil een fietsmens nog meer? Het klimmen en dalen in deze Franse Ardennen gaat zomaar ineens over een erg slechte weg. Dit was al aangegeven in het routeboekje maar je vreest voor je spaken. En ook vandaag fietsen we door een prachtige streek. Nieuwsgierige koeien slaan als groep op hol om ons te benaderen maar durven niet zo goed dichter bij te komen als we blijven staan. Opnieuw zien we vandaag veel voorbeelden van de Eglises Fortifier, versterkte kerken, en goed gerestaureerde en bewaarde wasplaatsen. Deze zijn veelal overdekt en bij de vele spoelbakken proberen we ons een voorstelling te maken hoe de dames te werk gingen. Beetje jammer dat meerdere onverlaten in de donkere hoekjes ongewenste boodschappen hebben achtergelaten.

Het gangpad langs een kanaal blijkt ineens afgesloten met hekken. Een lezen op een bord de uitleg over renovatie van sluis 21. Toch gaan we het jaagpad op, vanzelf. De bedoelde sluis 21 is inderdaad half gesloopt en we moeten met de fietsen door een gat in de kanaaldijk. Ik probeer fietsend naar de overkant te komen en maak een capriool waardoor de ketting er af loopt. Met zijn tweeën duwen we Trijntje haar fiets met aanhanger dan maar uit overweging van veiligheid door het gat. Pure crosscountry.

Lunch doen we op een muurtje, bij gebrek aan beter, en het wordt kauwen want we zijn vergeten water te tappen vanmorgen. Niet zo heel handig. Zoals wel vaker is er bij aankomst niemand op de receptie van de camping municipal en de telefoon wordt niet opgenomen. Dan nemen we gewoon een plaats, zetten de boel op en wachten maar af. Er zijn lekkere douches en we kunnen de was doen en drogen. Ik maak een eenvoudige macaroni maaltijd en tevreden zakken we in de geleende en een eigen stoel onderuit met onze E-books.