De zestiende dag.

De zestiende dag.
Donderdag 9 juli 2020, 94 km - 1036 km.
Montmedy - Leudelange (onder stad Luxemburg)
Het is nog vroeg als ik al heerlijk onderuitgezakt van dat heerlijke eerste bakkie koffie geniet. De wereld om ons is een beetje feeëriek door het licht van de opkomende zon die over de heuvels en de met mist gevulde dalen straalt. We hadden de wekker gezet op zeven uur omdat de afstand vandaag wel eens zou kunnen oplopen naar de negentig kilometer. In Montmedy weten we een bakker en Trijntje neemt een flan als ontbijt. Nu al zin in taart geeft te denken.

We hebben vandaag een heerlijke temperatuur onder een half bewolkte, blauwe hemel. De glooiingen zijn vlakker als voorgaande dagen en de omgeving is onverminderd mooi. Stukjes bos wisselen de landbouw percelen af die zelf al omzoomt zijn met groene singels. Later vandaag blijken verschillende bestaande fietsroutes in onze route opgenomen. Een oude spoorbaan trekt zijn huidige asfaltlint traag door de streek die we passeren. Ongemerkt fietsen we daarbij België binnen en zien de huizen later pas mooier worden en beter onderhouden. Hoe dichter we de Luxemburgse grens naderen hoe moderner ook de nieuwste optrekjes aan de dorpsranden zijn uitgevoerd. Veel wit gestuukt met grijstinten rijden we voorbij. Aan de auto’s te zien wonen er Luxemburgers en Belgen die in het buurland werken.

In het dorp Lahage zien we een deur van een café openstaan en hoopvol stallen we onze fietsen langs de wegrand. Och hé, helemaal op de fiets, ik ben gesloten vandaag. Maar wacht ik ben er nu toch. Hij maakt ons heerlijke koffie en neemt de tijd wat te kletsen want hij moet eigenlijk weer weg. De prachtige omgevingen met bosstukken zetten zich voort en we komen over veel smalle, landelijke wegen. De route is makkelijker vandaag maar we moeten toch hier en daar nog wat klimmen.

Trijntje roept iets wat ik, als gewoonlijk niet versta en ze wijst op een door mij gemist bankje. Deze staat parmantig aan de rand van wat een groenstortplaats lijkt te zijn. We verkauwen de meegebrachte sandwiches in een best wel warme zon. We moeten dan nog tegen de veertig kilometer. Bij het oversteken van de Luxemburgse grens zijn de wegen prompt van een uitstekende kwaliteit. In het Waalse deelstuk van België waar we doorkwamen houd je je hart wel eens vast bij het zien van in- en inslechte delen van de wegen.

Met nog ongeveer vijftien kilometer te gaan wisselen wij van fietsaccu, ik heb nog een balkje extra stroom over. Als we toch nog een tweetal hellingen opmoeten begint het wat te knijpen. Maar langs een onverhard bosweg bereiken we de camping, die zich ruim onder de stad Luxemburg bevindt. Na inschrijven trakteren we ons zelf eerst een op een ijsje. Nou ja klein, het zijn van die grote, heerlijke, romige reuzencornetto’s.

Direct na de tentopbouw hebben we een heerlijke douche en ik had al gezien dat er een eenvoudig restaurantje op de camping open is. We “zetten het op een zuipen” op het zonnige terras en noteren onze belevenissen voor het dagelijkse verhaal. De pizza’s smaken dubbel lekker voor mij, ik hoef nu niet te koken.